Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wa 2395/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędziowie WSA Marta Kołtun - Kulik (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant referent stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi T.W. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności zezwolenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...]; L.dz. [...] Minister Gospodarki utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...]; L.dz. [...].

Decyzja z dnia [...] października 2011 r. została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...], L.dz. [...], Minister Gospodarki odmówił wszczęcia postępowania z wniosku T.W. w sprawie stwierdzenia nieważności zezwolenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia [...] grudnia 1955 r., nr [...], wydanego dla Instytutu [...] w K. na nabycie pod budowę Zakładu [...] nieruchomości położonych w K. [...]. Powyższe zezwolenie zostało wydanego na podstawie art. 4 i 5 dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. Z 1952 r., Nr 4, poz. 31).

W uzasadnieniu ww. decyzji organ nadzorczy stwierdził, iż zezwolenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia [...] grudnia 1955 r., nie jest decyzją administracyjną. Minister Gospodarki powołał się na pogląd prawny wyrażony w uzasadnieniu do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 1998 r., sygn. akt IV SA 363/97, w którym wskazano, że legalność zezwolenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, wydanego w trybie art. 5 ww. dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r., jako "niezbędnego elementu poprzedzającego decyzję o wywłaszczeniu", podlega ocenie w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej.