Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Łd 181/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.) Protokolant: Szymon Chrostek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi G. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2005 oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z [...] r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z [...] r. Nr [...] określającą G. S. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w kwocie 42.222 zł.

W uzasadnieniu tej decyzji wyjaśnił, że podatniczka była w 2005 r. właścicielką firmy A G. S. i w jej ramach prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem była produkcja i usługi naprawcze naczep. Z tytułu tej działalności w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2005 (PIT-36L) wykazała przychód w kwocie 17.575.441,27 zł, koszty uzyskania przychodów - 17.482.451,50 zł, dochód - 92.989,77 zł oraz podatek należny - 12.552,00 zł.

W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. stwierdzono, że strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 156.157,70 zł. Z uwagi na stwierdzone nieprawidłowości organ podatkowy pierwszej instancji decyzją z [...] r. Nr [...] określił G. S. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w kwocie 42.222 zł.

Utrzymując w mocy tę decyzję Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. wskazał, że zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodu wymaga należytego udokumentowania faktu poniesienia wydatku i jego celowości. Sformalizowane wymogi dotyczące dokumentowania wydatków, a jednocześnie zasady ustalania podstaw opodatkowania w oparciu o dowód z księgi przychodów i rozchodów, nie pozwalają, zdaniem organu, uwzględniać wydatków, które nie zostały udokumentowane w ogóle, są wywodzone z dokumentów wystawionych przez nieistniejące podmioty, bądź z dowodów, które nie obrazują rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Powołując art. 24a ust. 1 i art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wskazał, że warunkami kwalifikowania określonego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu jest: 1) udokumentowanie poniesienia go przez podatnika; 2) wykazanie jego poniesienia w celu osiągnięcia przychodu; 3) niezaliczenie go przez ustawodawcę do kategorii wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Warunki te ziścić się muszą kumulatywnie. Podstawowe znaczenie ma pierwszy z nich; jego spełnienie stanowi punkt wyjścia dla oceny istnienia dwóch kolejnych. Tylko właściwe z formalnego (dowodowego) punktu widzenia, udokumentowanie poniesienia konkretnego wydatku przez podatnika może skutkować oceną o celowości poniesienia tegoż wydatku i o jego związku przyczynowym z przychodem.