Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 marca 2012 r., sygn. IV SA/Wa 75/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Wykowski (spr.), Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2012 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty - oddala skargę -

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] Główny Lekarz Weterynarii utrzymał w mocy decyzję Granicznego Lekarza Weterynarii w G. z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nadpłaty w zakresie opłat za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej.

Zaskarżona decyzja zapadła w przedstawionym niżej stanie faktycznym.

W dniu [...] lipca 2011 r. P. Sp. z o.o. (dalej także skarżący) złożył wniosek do Granicznego Lekarza Weterynarii w G. o stwierdzenie i zwrot nadpłaty w zakresie opłat uiszczonych za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej przesyłek w wysokości przewyższającej opłatę, o której mowa w przepisie § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobrania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej (Dz.U. z 2007 r. Nr 2, poz. 15, ze zm., dalej powoływane jako "rozporządzenie w sprawie opłat").

Skarżący we wniosku wskazał, że opłata za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej produktu przewożonego przez terytorium Unii Europejskiej powinna zostać pobrana w wysokości 40 % opłaty wymienionej w poz. 5 i 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra w sprawie opłat, a nie w pełnej jej wysokości. Zdaniem skarżącego opłata za weterynaryjną kontrolę graniczną przesyłki produktów pochodzenia zwierzęcego, która zostaje bezpośrednio przewieziona poza terytorium Unii Europejskiej oraz przesyłki produktów pochodzenia zwierzęcego, której przewóz poza terytorium Unii Europejskiej połączony z jej czasowym składowaniem w składzie celnym na terytorium Unii nie powinna być różnicowana.