Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 marca 2012 r., sygn. II SA/Po 816/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2012 r. sprawy ze skargi C. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. przyznaje adwokatowi J. N. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu kwotę (...) zł (...), w tym (...) zł (...) tytułem podatku od towarów i usług, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) maja 2010 r. nr (...), wydaną na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 r. Nr 87, poz. 395 ze zm.), w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił C. K. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż represją w rozumieniu art. 2 pkt 2 lit. "a" powyższej ustawy jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres, co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 01 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939 -1945. Równocześnie, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07, za deportację uznać należało również wywiezienie do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego, o ile obowiązek pracy przymusowej przybierał szczególnie dotkliwą formę, a więc był połączony z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska. Zdaniem organu, z akt sprawy wynika, że wnioskodawca w okresie okupacji wykonywał pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. Praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy, o której mówi Trybunał w powołanym wyroku, tzn. nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.