Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. I SA/Wa 2334/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska Sędziowie: WSA Joanna Skiba WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej C. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2011 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] stwierdzającą w części nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 1991 r., nr [...].

Zaskarżone rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujące ustalenia prawne i faktyczne sprawy.

Wojewoda [...], działając na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.), decyzją z dnia [...] października 1991 r., nr [...] stwierdził nieodpłatne nabycie przez gminę C. prawa własności nieruchomości położonej w C., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej Nr [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...].

Zarząd Powiatu [...] wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Wojewody z dnia [...] października 1991 r. w części dotyczącej działki oznaczonej aktualnie nr [...].

Po rozpatrzeniu wniosku oraz zbadaniu całości akt sprawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 1991 r., nr [...] w części dotyczącej działki oznaczonej aktualnie nr [...].

W uzasadnieniu organ stwierdził, że materialnoprawną podstawę ww. decyzji Wojewody [...] stanowił art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, w myśl którego mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, staje się w dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. w dniu 27 maja 1990r., z mocy prawa mieniem właściwych gmin. Organ podkreślił, że decydujące znaczenie dla komunalizacji następującej z mocy prawa ma stan faktyczny i prawny mienia ogólnonarodowego istniejący w dacie wejścia w życie ww. ustawy. Minister wyjaśnił, że z karty inwentaryzacyjnej nr [...] wynika, że działka objęta przedmiotową decyzją komunalizacyjną zabudowana była 3 budynkami: mieszkalnym, mieszkalno-użytkowym i użytkowym. Kierownik Urzędu Rejonowego w A. decyzją z dnia [...] sierpnia 1993 r., nr [...] zatwierdził projekt podziału działki nr [...] na działki nr: [...],[...],[...] i [...]. Minister wskazał, że z akt sprawy wynika, iż na działce oznaczonej aktualnie nr [...] usytuowany jest budynek, w którym na dzień 27 maja 1990 r. znajdowało się pomieszczenie wykorzystywane na salę gimnastyczną. Organ podkreślił, iż wnioskodawca stwierdził, że salą tą włada - od 1946 r. - Liceum Ogólnokształcące w C., co potwierdza pismo Burmistrza C. z dnia 10 listopada 2010 r., nr [...]. Organ przywołał przepis art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., wyłączający spod komunalizacji mienie, które spełnia warunki określone w ww. art. 5 ust. 1 tej ustawy, jeżeli służy wykonywaniu zadań publicznych należących do właściwości organów administracji rządowej, sądów oraz organów władzy państwowej. Pojęcie "służą wykonywaniu zadań publicznych" - zdaniem organu - nie nawiązuje do stosunku prawnego, na podstawie którego korzysta się z danego mienia stanowiącego własność ogólnonarodową, lecz do charakteru zadań, którego wykonywaniu faktycznie służy określone mienie. W konsekwencji Minister uznał, iż skoro budynek znajdujący się na części działki nr [...] - aktualnie oznaczonej nr [...] - był wykorzystywany jako sala gimnastyczna Liceum Ogólnokształcącego, to część nieruchomości objęta decyzją komunalizacyjną, a aktualnie wyodrębniona geodezyjnie jako działka nr [...] w dniu 27 maja 1990 r. służyła wykonywaniu zadań należących do administracji rządowej. Zgodnie bowiem z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 34, poz. 198 ze zm.), która weszła w życie w dniu 27 maja 1990 r. do właściwości organów gminy przeszły, jako zadania własne, z ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania, jedynie zadania związane z kierowaniem działalnością przedszkoli. Pozostałe zadania z zakresu systemu oświaty i wychowania nadal należały do administracji rządowej. Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania, państwo zakłada, prowadzi i utrzymuje szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 8 i 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (w brzmieniu obowiązującym w dniu 27 maja 1990 r.) stanowiący, że zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy oświaty i kultury fizycznej, nie oznacza - zdaniem organu - że określone zadania z tego zakresu nadal nie pozostają zadaniami administracji rządowej. Poza powołanymi przepisami wynika to również jednoznacznie z przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, która wprowadza pewien dualizm zadań w zakresie systemu oświaty.