Wyrok WSA w Kielcach z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. II SA/Ke 833/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Asystent sędziego Sergiusz Leydo, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 lutego 2012r. sprawy ze skargi P.T. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na rzecz adwokata M.S. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych, w tym 55,20 (pięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych VAT, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...], nie stwierdzającą u P. T. choroby zawodowej, tj. zaćmy wywołanej działaniem promieniowania podczerwonego lub długofalowego nadfioletowego, wymienionej w poz. 25.5 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.

W uzasadnieniu swej decyzji organ II instancji wyjaśnił, że po otrzymaniu od P. T. zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej wszczął postępowanie administracyjne, w trakcie którego ustalił przebieg pracy strony. Na podstawie oceny narażenia zawodowego dokonanej przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego oraz Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. organ ustalił, że P. T. w latach 1975 - 2009 pracował z przerwami w różnych zakładach pracy na terenie W. i K., ale nie był narażony na działanie promieniowania podczerwonego oraz długofalowego nadfioletowego. Następnie organ uzyskał orzeczenie lekarskie Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z dnia [...] o braku podstaw do rozpoznania u P. T. choroby zawodowej. Oceniając to orzeczenie organ II instancji zaakceptował pogląd WOMP , że wystarczającą podstawą do wydania w sprawie orzeczenia jest ocena narażenia zawodowego oraz ocena badań lekarskich przeprowadzonych w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym udokumentowanych w kartach informacyjnych leczenia szpitalnego. Z badań tych wynika bowiem, że rozpoznanie zaćmy u P. T. jest bezsporne. Ponieważ jest on ponadto po operacji usunięcia zaćmy, kierowanie go na ponowne badanie do jednostki orzeczniczej II stopnia nie wniesie nic nowego do sprawy. Ponieważ więc brak jest w sprawie pozytywnego dla P. T. orzeczenia lekarskiego, a ocena narażenia zawodowego nie wykazała w jego środowisku pracy czynnika szkodliwego, który mógłby się przyczynić do rozwoju choroby, nie można było wydać decyzji stwierdzającej chorobę zawodową.