Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. IV SA/Gl 459/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz - Kunicka Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2012 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. r. Nr [...] Zastępca Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. D. U. 2009, Nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a., odmówił przyznania M.D. pomocy społecznej w formie zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup wyżywienia. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia z uwagi na fakt, iż strona nie wykorzystuje własnych uprawnień, zasobów i możliwości w celu przezwyciężenia trudnej sytuacji życiowej. Z wywiadu środowiskowego wynika, że strona nadal nie złożyła wniosku o rentę inwalidzką w ZUS oraz nie wystąpiła do Okręgowego Funduszu do Spraw Rent i Emerytur w N. do czego wcześniej była zobowiązana. Organ podkreślił, że korzystanie ze świadczeń rentowych, do których strona jest uprawniona, poprawiłoby jej warunki życiowe i w konsekwencji doprowadziłoby do usamodzielnienia się, co stanowi główny cel pomocy społecznej.

Od powyższej decyzji M.D. wniósł odwołanie, w którym wyraził swoje niezadowolenie z otrzymanego rozstrzygnięcia. W odwołaniu podniósł, iż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa. Brak bowiem upoważnienia Prezydenta Miasta B. do wydawania przez Zastępcę Dyrektora MOPR decyzji, niewłaściwie zastosowano art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej poprzez przyjęcie błędnego wniosku, że odwołujący się, który jest niezdolny do samodzielnej pracy i egzystencji, jako osoba niesprawna w stopniu znacznym, nie wykorzystuje własnych możliwości i zasobów. Podkreślił, ze wbrew twierdzeniom organu nie był zobowiązany do złożenia wniosków o rentę w ZUS oraz wystąpienia do Okręgowego Funduszu do Spraw Rent i Emerytur w N. Ponadto, jak już wyjaśniał, nie posiada wymaganego stażu pracy, który uprawnia do renty oraz, że transfer renty z S. nie jest możliwy, bo nie istnieje ratyfikowana umowa międzynarodowa o ubezpieczeniu społecznym pomiędzy Polską a S.