Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Wr 1580/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędzia WSA Barbara Ciołek, Protokolant Aleksandra Słomian, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 i 30 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w U. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia 21 września 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty paliwowej za grudzień 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej we W. zaskarżoną decyzją z dnia [...] września

2011 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego we W. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] określającą A Sp. z o. o. w U. wysokość opłaty paliwowej za grudzień 2006 r.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że A Sp. z o. o w grudniu 2006 r. dokonała zakupu 26. 800 litrów oleju napędowego, od którego nie został zapłacony podatek akcyzowy na wcześniejszym etapie obrotu. Wobec tego, skarżąca podlegała obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych, jak również obowiązana była do zapłaty opłaty paliwowej. Z akt sprawy wynika, że spółka nie składała w urzędzie celnym informacji o opłacie paliwowej w roku 2006 oraz nie dokonywała wpłaty z tego tytułu.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Celnego we W. decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. określił skarżącej opłatę paliwową za grudzień w wysokości 2.365,00 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca zarzuciła organowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa materialnego, polegające na błędnej wykładni art. 2 pkt 31 i 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108 poz. 908 ze zm.) w zw. z art. 37h ust. 1 ustawy z dnia 27 października 1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2571 ze zm.) przez przyjęcie, że skarżąca zobowiązana jest do zapłaty opłaty paliwowej z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego na potrzeby własnej produkcji rolnej do kombajnów i ciągników rolniczych, które nie stanowią pojazdów przeznaczonych do poruszania się po drodze ani też pojazdów samochodowych w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym. Skarżąca podniosła ponadto zarzut naruszenia prawa procesowego, tj. art. 121, art. 122, art. 180, art. 187 i art. 210 § 1 pkt 6 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "O.p."), poprzez brak uzasadnienia faktycznego wydanej decyzji.