Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. VI SA/Wa 1588/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Szydłowska Sędziowie Sędzia WSA Dorota Wdowiak (spr.) Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi R. S.A. z siedzibą we W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2011 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. o odmowie udzielenia prawa ochronnego na oznaczenie [...] zgłoszonego w dniu 15 kwietnia 2009 r. za numerem [...] przez R S.A. z siedzibą we W..

Do wydania decyzji doszło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne:

Firma R. S.A. z siedzibą we W. zgłosiła w dniu 15 kwietnia 2009 r. za numerem [...] znak słowny [...] przeznaczony do oznaczania ciasta w proszku (klasa 30).

Urząd Patentowy RP pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. powiadomił zgłaszającego, że zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej znak nie może być zarejestrowany, gdyż nie posiada dostatecznych znamion odróżniających w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego. Zgłaszający nie podzielił stanowiska Urzędu Patentowego potwierdzając, że dla zdecydowanie większej grupy odbiorców określenie to wiąże się z produktem, które można znaleźć na półkach sklepowych, wytwarzanym przez właściciela marki D. Nie ma przy tym znaczenia, że ciasto o tej samej nazwie występuje w przepisach kulinarnych, gdyż niewielka grupa osób jest zainteresowana przepisami kulinarnymi, a więc przeciętny odbiorca w żadnym wypadku nie uzna jej za nazwę rodzajową.

Decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 129 ust. 1 pkt 2 i art. 129 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) odmówił udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy słowny [...]. Podniósł, że zgłoszona nazwa [...] jest wyłącznie określeniem informującym o rodzaju danych towarów. Wynika to z faktu, ze jest to nazwa ciasta miodowo-korzennego, przekładanego jasnym waniliowym lub o smaku krówkowym, kremem i polewą najczęściej o smaku cukierków krówkowych. Przedmiotowy znak został zgłoszony do oznaczania takiego właśnie ciasta, tyle że jako półproduktu do dalszej obróbki. Przy tak bezpośrednim wskazaniu na rodzaj towaru, tracą na znaczeniu podniesione przez zgłaszającego uwarunkowania rynkowe. Nie sposób też zgodzić się ze zgłaszającym jakoby kwestia przepisów interesowała jedynie małą grupę osób. Jest wręcz przeciwnie. Obecnie istnieje moda na wypiekanie i gotowanie czego dowodzą liczne wydawnictwa, programy telewizyjne czy wręcz kanały tematyczne.