Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Rz 1040/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik /spr./ WSA Magdalena Józefczyk Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi U. W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...]; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej U. W. kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

II SA/Rz 1040/11

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia 6 sierpnia 2010 r., nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: "PINB") w [...] nakazał S.W. rozbiórkę będącej jego własnością altany murowanej, wybudowanej na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym [x], położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego "[...]" w S., przyjmując za podstawę prawną rozstrzygnięcia przepisy art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071; dalej "k.p.a.") oraz art. 51 ust. 1 pkt 1) w związku z art. 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r., nr 156, poz. 1118 z późn.zm.; dalej "p.b.").

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że postępowanie w sprawie kolizji wybudowanej w 1973 r. altany murowanej o wymiarach 4,00m x 4,00m i wysokości 3,70-4,00m, przykrytej dachem jednospadowym i blachą trapezową, niepodpiwni- czonej, posiadającej fundament, z dobudowanym w 1991 r. pomieszczeniem konstrukcji stalowej obitym blachą o wymiarach 3,5m x 1,0m, położonych na działce nr [x] na terenie w/w Rodzinnego Ogrodu Działkowego z gazociągiem wysokoprężnym 0 700/6,3 MPa, relacji J. - R., wszczęto po interwencji Operatora Gazociągów Przesyłowych [...] S.A. Oddział w [..]. W toku oględzin ustalono, że altana znajduje się w odległości 10,30m od gazociągu biegnącego przez teren ogrodów działkowych. Natomiast na podstawie dokumentów od Operatora Gazociągów Przesyłowych przyjęto, że gazociąg wybudowano w 1963 r. na podstawie decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [..] Wydział Spraw Wewnętrznych nr [..] z dnia 11 sierpnia 1964 r., wydanej dla Zakładów Gazu Ziemnego w T. Jednak w przepisów art. 2 ust. 4 i art. 36 Prawa budowlanego z 1961 r. oraz §2 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1961 r. w sprawie budownictwa specjalnego wynikało, że do budowy gazociągu niezbędne było posiadanie decyzji o pozwoleniu na budowę, dlatego stanowi on samowolę budowlaną. Nie stanowiła jej powołana wyżej decyzja z 1964 r., a wydana po dacie budowy gazociągu, ponieważ zezwalała ona jedynie na "wejście w teren" - zgodnie z art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (t.j. Dz.U. z 1974 r., nr 10 poz. 64). Ogród działkowy został z kolei urządzony na podstawie decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [..] Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej nr [..] z dnia 29 listopada 1968 r. oraz [..] z dnia 22 kwietnia 1971 r., przy czym w dokumentach założycielskich ogrodów z lat 1968 - 1971 nie ma informacji o przebiegu gazociągu przez ich teren. Obiekt ten został naniesiony na mapę zasadniczą dopiero w 1978 r. Budowa altany, zgodnie z § 44 ust. 2 pkt 1) rozporządzenie Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 stycznia 1973 r. w sprawie ustalania miejsca realizacji inwestycji budowlanych oraz państwowego nadzoru budowlanego nad budownictwem powszechnym (Dz.U. nr 4, poz. 29), była zwolniona z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Dlatego za podstawę prawną rozstrzygnięcia przyjęto przepisy art. 50 i 51 aktualnie obowiązującej ustawy Prawo budowlane, ponieważ altana została wybudowana w sposób powodujący zagrożenie życia i zdrowia, w rozumieniu art. 50 ust. 1 pkt 2) p.b. Obowiązujące w okresie budowy gazociągu przepisy prawne oraz normy branżowe określały minimalne odległości sieci gazowych od obiektów terenowych, zapewniając bezpieczeństwo ludzi i mienia oraz warunki, jakie powinny zostać zachowane w stosunku do obiektów terenowych. Przed dniem 1 września 1978 r. były to wytyczne Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego z listopada 1959 r., następnie Ministerstwa Górnictwa i Energetyki z listopada 1965 r. Później zostały opracowane i ogłoszone jako obowiązujące normy branżowe określające odległości bezpiecznej lokalizacji różnych obiektów nie związanych siecią gazową, względem gazociągów i stacji gazowych, ustanowione przez Ministra Górnictwa i Energetyki w dniu 18 marca 1971 r. (M.P. nr 30 poz. 193). Norma 71/8976-31 - Odległości bezpieczne gazociągów wysokiego ciśnienia ułożonych w ziemi, obowiązująca od 1 października 1971 r., określała dopuszczalną minimalną odległość budynków gospodarczych, w tym altan od gazociągu wysokoprężnego Ø 700, na 100m, a po zastosowaniu zabezpieczenia - 30m. Altanę posadowiono w odległości 10,30m od gazociągu, dlatego w ocenie organu nie było możliwe usuniecie istniejącego zagrożenia w inny sposób, niż przez jej rozbiórkę.