Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Rz 790/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Grzegorz Panek SO del. Jarosław Szaro /spr./ Protokolant ref. st. Eliza Kaplita po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 stycznia 2012r. spraw ze skarg Prokuratora Rejonowego dla miasta R. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2011r. nrnr [...], [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczących podatku od nieruchomości za 2004 i 2005 rok 1) uchyla zaskarżone decyzje i utrzymane nimi w mocy decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2011r. nrnr [...] i [...], 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku

Uzasadnienie

I SA/Rz 790/11

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] sierpnia 2011r., nr [...] i [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej - SKO), po rozpatrzeniu odwołań Prokuratora Rejonowego od decyzji SKO z dnia [...] maja 2011r., nr [...] i [...] odmawiających stwierdzenia nieważności decyzji SKO z dnia [...] czerwca 2010r., nr [...] i [...] w przedmiocie uchylenia decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] grudnia 2009r., nr [...] i [...] ustalających A. N., I. N., S. N. oraz J. N. zobowiązania podatkowe w podatku od nieruchomości za 2004 i 2005 rok w kwotach odpowiednio 7.989,00 zł i 8.238,90 zł, oraz ustalenia ww. zobowiązań w kwotach odpowiednio 2.851,30 zł

i 2.940,50 zł, utrzymało w mocy zaskarżone decyzje.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że decyzjami z dnia [...] grudnia 2009r. [...] i [...] Prezydent Miasta ustalił A. N., I. N., S. N. oraz J. N. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2004 i 2005 rok z tytułu współużytkowania wieczystego i współwłasności nieruchomości gruntowych wraz ze znajdującymi się na nich budynkami oraz budowli położonych w R. w dzielnicy N. oraz S. w kwotach odpowiednio 7.989 zł i 8.238,90 zł. Przy ustalaniu zobowiązania organ podatkowy nie zastosował ustawowego zwolnienia z podatku od nieruchomości w stosunku do części nieruchomości położonych w dzielnicy S. zajmowanych na prowadzony przez A. N. zakład pracy chronionej, pomimo zadeklarowania przez nią części powierzchni jako podlegających takiemu zwolnieniu. Organ stwierdził bowiem, że współwłasność gruntu z osobami nie prowadzącymi zakładu pracy chronionej skutkuje tym, iż współwłaściciele nie korzystają ze zwolnienia i także sam podatnik prowadzący zakład traci w całości prawo do zwolnienia z podatku od nieruchomości.