Wyrok WSA w Lublinie z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. I SA/Lu 317/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz (spr.), Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer,, WSA Małgorzata Fita, Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Lachowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A Spółki Jawnej R. i Z. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień i październik 2001 r. - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]., po rozpatrzeniu odwołania A spółki jawnej R. i Z. S. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie rozliczenia i wymiaru podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień i październik 2001r., Dyrektor Izby Skarbowej - utrzymał rozstrzygnięcie organu I instancji w mocy.

W jej uzasadnieniu wskazano, że w wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie rozliczeń spółki z tytułu podatku od towarów i usług za 2001r. stwierdzono nieprawidłowości, w tym: za miesiące wrzesień i październik, które polegały na nierzetelnym prowadzeniu ewidencji podatkowych, na podstawie których nie było możliwe ustalenie daty otrzymania towarów i ich ilości, jak też na nie wykazaniu, ze sprzedaży jakich konkretnie towarów spółka uzyskiwała przychody. Wystawiane nabywcom paragony fiskalne nazwę towaru określały w sposób ogólny, np. "paliwo", (pod którą to nazwą, wg. wyjaśnień strony należało rozumieć: olej napędowy, olej opałowy, benzynę uniwersalną, benzynę bezołowiową "materiały budowlane", "nawozy"), nie zawierały ceny jednostkowej towaru i ilości sprzedaży, co było niezgodne z przepisami § 4 pkt 6 lit. e, f, g oraz pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1999r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników.

Podano dalej, że w dniu [...]., organ I instancji wystąpił do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. o przesłuchanie w charakterze świadka M. Z. (dostawcy paliw), prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą B w K., w odpowiedzi na które uzyskano informację, iż został on skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia [...] (sygn. akt [...]) za kierowanie grupą przestępczą w zakresie obrotu paliwami płynnymi. Z uzasadnienia wyroku wynikało, iż w okresie od lipca 2001 r. do lipca 2002 r., nakłonił on jedną z osób do sporządzania i podpisywania fikcyjnych faktur, których następnie użył jako autentyczne do rozliczeń finansowych. W firmie B faktury te były ewidencjonowane jako zakupy, po czym wystawiano faktury sprzedaży dla różnych odbiorców z terenu całego kraju. Skoro zakup w B dokumentowany był fikcyjnymi fakturami, to faktury sprzedaży nie mogły także odzwierciedlać rzeczywistych transakcji handlowych. Przesłuchany w dniu [...] przez funkcjonariusza KGP CBŚ w P. w charakterze podejrzanego M. Z. wyjaśnił, że w dokumentach firmy B znajdują się fikcyjne faktury zakupu i sprzedaży paliw, w tym m.in. faktury sprzedaży o numerach [...], [...], [...] i [...], według których - po dokonanych ustaleniach - nabywcą oleju napędowego była spółka A. Wspólnicy tej spółki nie okazali ani pisemnej umowy regulującej dostawy oleju napędowego z B, ani też nie przedłożyli dowodów potwierdzających nabycie oleju napędowego na podstawie w/w faktur VAT. Weryfikowane faktury zakupu towarów handlowych nie posiadały dołączonych dowodów przyjęcia towaru. Brak też było w omawianym zakresie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Na fakturach zakupu towarów handlowych brak było potwierdzenia otrzymania towaru przez osobę, która je przyjęła, do czego obligowały przepisy § 16 ust.1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2000r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. Nr 116, poz.1222 z późn. zm.). Spółka nie wskazała też dokumentów potwierdzających, że dostawy paliwa miały miejsce w określonych datach, a złożone w tym zakresie wyjaśnienia były sprzeczne. Dowody, które według niej istniały i miały potwierdzać dostawy paliwa z wyżej wymienionych faktur, tj. pokwitowania zapłaty gotówką za paliwo, na łączną kwotę 262.068 zł, według wyjaśnień zaginęły podczas przeprowadzki. Nie wskazała personalnie kierowcy, który otrzymywał od spółki pieniądze w zamian za dostarczone paliwo od firmy B i który wydawał pokwitowania pobranej gotówki. Brak jest też jakiegokolwiek dokumentu wskazującego numer rejestracyjny samochodu cysterny, którym olej napędowy z firmy B dostarczano do spółki A.