Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 564/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2011r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia poświadczenia rejestracji automatu o niskich wygranych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 22 lutego 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego w O. cofnął poświadczenie rejestracji nr "[...]", uprawniające "[...]"(dalej powoływana jako "spółka") do wprowadzenia do eksploatacji i użytkowania automatu do gier o niskich wygranych "[...]". Organ pierwszej instancji podał w uzasadnieniu, że w toku przeprowadzonej w dniu 15 czerwca 2010 r. kontroli punktu gier na automatach o niskich wygranych prowadzonego przez spółkę w "[...]", w wyniku eksperymentu ustalono, iż przedmiotowy automat do gier pozwala na prowadzenie gier, w których wartość stawki za udział w jednej grze wynosi 100 punktów kredytowych, co odpowiada równowartości 10,00 zł. Fakt ten potwierdziła opinia biegłego sądowego z dnia 26 listopada 2010 r., sporządzona w toku postępowania karnego skarbowego. Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, że skoro sposób działania automatu był niezgodny z warunkami rejestracji, to stosownie do § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 946), zobligowany był do cofnięcia jego rejestracji. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, w razie stwierdzenia niezgodności stanu rzeczywistego automatów lub urządzeń do gier z warunkami rejestracji wyznaczony naczelnik urzędu celnego cofa rejestrację takiego automatu lub urządzenia do gier. Ponadto organ pierwszej instancji stwierdził, że niecelowe było przeprowadzenie dowodów z dokumentów i zeznań świadków, wskazanych w piśmie strony z dnia 14 lutego 2011 r., gdyż okoliczności, których zamierzała dowodzić spółka, nie wpłynęłyby na wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy.