Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 768/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. sprawy ze skargi Sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia poświadczenia rejestracji automatu oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 marca 2011 r. Naczelnik Urzędu Celnego w O. cofnął poświadczenie rejestracji nr "[...]", uprawniające "[...]" (dalej powoływana jako "spółka") do wprowadzenia do eksploatacji i użytkowania automatu do gier o niskich wygranych D., nr fabryczny: "[...]". Organ pierwszej instancji podał w uzasadnieniu, że w toku przeprowadzonej w dniu 14 maja 2010 r. kontroli punktu gier na automatach o niskich wygranych prowadzonego przez spółkę w barze "[...]", w wyniku eksperymentu ustalono, iż przedmiotowy automat do gier pozwala na prowadzenie gier, w których wartość stawki za udział w jednej grze wynosi 100 punktów kredytowych, co odpowiada równowartości 10,00 zł. Fakt ten potwierdziła opinia biegłego sądowego z dnia 23 listopada 2010 r., sporządzona w toku postępowania karnego skarbowego. Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, że skoro sposób działania automatu był niezgodny z warunkami rejestracji, to stosownie do § 14 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych (Dz. U. Nr 102, poz. 946), zobligowany był do cofnięcia jego rejestracji. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu, w razie stwierdzenia niezgodności stanu rzeczywistego automatów lub urządzeń do gier z warunkami rejestracji wyznaczony naczelnik urzędu celnego cofa rejestrację takiego automatu lub urządzenia do gier. Ponadto organ pierwszej instancji stwierdził, że niecelowe było przeprowadzenie wnioskowanych w piśmie z dnia 22 lutego 2011 r., dowodów z dokumentów i zeznań świadków, gdyż okoliczności, których zamierzała dowodzić spółka, nie wpłynęłyby na wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Organ pierwszej instancji wskazał też, że postanowieniem z dnia 28 lutego 2011 r. odmówił zawieszenia postępowania w sprawie.