Wyrok WSA w Kielcach z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. I SA/Ke 270/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędziowie Sędzia SO (del.) Janusz Bociąga,, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Michał Gajda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 listopada 2011r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach na rzecz adwokata M. R. kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w tym kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych tytułem podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia z dnia [...]., nr [...]utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...]., znak: [...]odmawiającą umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec i kwiecień 2001r. w kwocie 1653zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że wnioskiem z dnia 1 lutego 2010r. J. P. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. o umorzenie zaległości podatkowych w wysokości 17.737,60zł oraz odsetek w wysokości 14.990,76zł. Zaznaczył, że decyzja organu I instancji, od której odwołanie rozpoznaje, została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. Poprzednia decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. została uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...]. i sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z uwagi na konieczność prawidłowego ustalenia stanu zadłużenia przy uwzględnieniu terminów przedawnienia oraz formy pomocy o jaką ubiega się podatnik.

Rozpatrując odwołanie organ odwoławczy ustalił, że skarżący figuruje w ewidencji Urzędu Skarbowego w S. jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, składa zeznania roczne PIT-36 i deklaracje VAT-7, w których od grudnia 2001r. nie wykazuje żadnych obrotów. Zaległość będąca przedmiotem rozpoznania organu związana jest z działalnością gospodarczą w zakresie handlu obwoźnego, która została przez skarżącego zawieszona w 2002r. Przywołał treść przepisu art. 67a oraz 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005r., nr 8, poz. 60, ze zm.) i wyjaśnił, że decyzje w przedmiocie ulg mają charakter uznaniowy. W oparciu o przytoczone orzecznictwo dokonał analizy pojęć ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego stanowiących dla organu dyrektywy wyboru przy udzielaniu ulg. Wyjaśnił, że w państwach członkowskich Unii Europejskiej, udzielanie ulg w spłacie zobowiązań podatkowych dla przedsiębiorców, jest co do zasady, traktowane jako jedna z form pomocy udzielanej przez państwo podatnikom. W art. 67b Ordynacji podatkowej, uwzględniając przepisy wspólnotowe, zostały uregulowane trzy tryby udzielania przedsiębiorcom ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, a mianowicie: pierwszy z nich to ulgi, które nie stanowią pomocy publicznej, drugi - ulgi, które stanowią pomoc de minimis, trzeci - ulgi, które stanowią pomoc publiczną. Podatnik prowadzący działalność gospodarczą składając wniosek o udzielenie ulgi przewidzianej w art. 67a Ordynacji podatkowej winien określić o jaką pomoc się ubiega, natomiast organ podatkowy winien rozpatrzeć ten wniosek zarówno w oparciu o regulacje zawarte w art. 67a, jak i art. 67b Ordynacji podatkowej. Dla podjęcia prawidłowego rozstrzygnięcia ważne jest ustalenie przeznaczenia pomocy, tj czy korzyści pochodzące z ewentualnej ulgi podatnik zamierza przeznaczyć na cele działalności gospodarczej czy osobiste.