Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Ol 743/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2011r. sprawy ze skargi J. M. na rozporządzenie Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierza Olsztyńskiego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 19 grudnia 2008 r. Wojewoda Warmińsko-Mazurski wydał, na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2005 r. Nr 92, poz. 880 ze zm.), Rozporządzenie Nr 153 w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierza Olsztyńskiego. W § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia zakazano lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

Pismem datowanym na dzień "[...]" J. M., powołując się na przepis art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie (Dz. U. Nr 31, poz. 206 ze zm.) wezwał Wojewodę do usunięcia naruszenia jego interesu prawnego określonego art. 140 Kodeksu cywilnego poprzez zmianę Rozporządzenia Nr 153 w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierza Olsztyńskiego poprzez dodanie w § 4 ust. 5 "pkt 4" w brzmieniu: "4) zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów zbiorników wodnych antropogenicznych o powierzchni do 1 ha.".

W odpowiedzi na pismo z dnia "[...]" z-ca Dyrektora Departamentu Ochrony Środowiska Urzędu Marszałkowskiego poinformował J. M. m.in. o tym, że zapisy § 4 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Nr 153 wynikają z zapisów ustawy o ochronie przyrody, a zmiana przepisów rangi ustawowej leży w kompetencji Sejmu RP. Wskazano, iż jednocześnie trwają prace nad przygotowaniem takiej formy zapisu zakazu, który w ramach obowiązujących przepisów prawa uwzględniałby problematykę lokalizowania obiektów w odległości mniejszej niż 100 m od sztucznych zbiorników wodnych niestanowiących obiektów cennych przyrodniczo.