Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. I SA/Wa 331/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2011 r. sprawy ze skargi K.H. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na odbudowę kamienicy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w O. z dnia [...] września 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. Nr [...] po rozpatrzeniu odwołania K.H. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] września 2010 r., Nr [...], odmawiającej wydania pozwolenia na podział na rozbudowę kamienicy usługowo-mieszkalnej przy ul. [...] w N. oraz zezwalającej na remont elewacji, polegającej na miejscowej naprawie tynków oraz malowaniu elewacji w kolorze szarym - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Przedmiotem inwestycji jest kamienica przy ul. [...] w N. działka nr [...], obręb [...], stanowiąca element składowy założenia urbanistycznego Starego Miasta w N., objętego ochroną prawną na podstawie decyzji z dnia [...] sierpnia 1957 r., wpisującej ww. założenie urbanistyczne wraz z obszarem poza murami obronnymi w granicach od 50 do 100 m od linii zewnętrznej obwarowań do rejestru zabytków woj. [...].

Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r., Nr [...][...] Wojewódzki Konserwator Zabytków odmówił udzielenia pozwolenia na rozbudowę kamienicy usługowo-mieszkalnej przy ul. [...] w N. oraz pozwolił na remont elewacji ww. budynku, polegający na miejscowej naprawie tynków oraz malowaniu elewacji w kolorze szarym. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ podkreślił, że planowana inwestycja trwale zniekształciłaby obecną północną linię zabudowy ul. [...], na odcinku jej załamania, oraz doprowadziłaby do zniekształcenia obrysu historycznego placu [...]. Ponadto, planowana rozbudowa kamienicy byłaby niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i powodowałaby zmianę historycznych relacji przestrzennych, zachodzących m.in. pomiędzy budynkami przy ul. [...], współtworzącymi przełamanie historycznej północnej linii zabudowy i złamałaby zasadę ochrony otoczenia obiektu, jako przestrzeni niezabudowanej, współtworzącej przestrzeń historycznego placu. Jednocześnie, organ konserwatorski uznał, że planowane prace polegające na naprawie tynków i malowaniu elewacji są rozwiązaniem prawidłowym, w związku z czym udzielił pozwolenia na ich wykonanie.