Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. I SA/Po 395/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Roman Wiatrowski Sędziowie WSA Katarzyna Wolna - Kubicka WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Protokolant st.sekr. sąd. Paulina Budzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2011 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, od czerwca do września 2001 r., oraz od maja do grudnia 2002 r. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) stycznia 2011r., Naczelnik Urzędu Skarbowego w P., na podstawie art. 207 i art. 67a § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm. dalej O. p.) odmówił J. B. umorzenia zaległości z tytułu podatku od towarów i usług w łącznej kwocie (...) zł wraz z odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień złożenia wniosku w wysokości (...) zł.

W uzasadnieniu Organ I instancji podniósł, że sytuacja finansowa J. B. jest trudna, jednak na powstanie zaległości podatkowych nie miały wpływu okoliczności nadzwyczajne, które uzasadniałyby udzielenie tak daleko idącej ulgi, jaką jest umorzenie zaległości podatkowych.

Z materiałów sprawy wynika, że zaległości o umorzenie których wnioskowano, powstały w wyniku nieodprowadzenia przez J. B. w określonym terminie należnego podatku od towarów i usług, w okresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Organ I instancji podkreślił, iż podatek od towarów i usług należy do grupy podatków pośrednich, których ciężar jest ponoszony przez ostatecznego nabywcę towaru bądź usługi. Podmioty będące podatnikiem podatku od towarów i usług są jedynie pośrednikiem między Skarbem Państwa a nabywcami towarów i usług, uiszczającymi należny podatek zawarty w cenie zakupu dóbr i usług.

Brak zapłaty ciążących na Podatniku zobowiązań jest w niniejszej sprawie następstwem świadomie przyjętego postępowania, bowiem z oświadczenia J. B., złożonego do protokołu zapoznania go ze zgromadzonym materiałem dowodowym wynika, że środki finansowe nieodprowadzone na poczet podatku od towarów i usług zostały przeznaczone na potrzeby bieżące. Powyższe wskazuje, iż J. B. kredytował prowadzoną działalność gospodarczą kosztem Skarbu Państwa.