Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. II SA/Ol 364/11

Dnia 5 lipca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2011 roku sprawy ze skargi L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" wydaną z upoważnienia Burmistrza M. przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w M. po ponownym rozpatrzeniu wniosku L. K. z dnia "[...]" odmówiono wnioskodawczyni prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym mężem, K. K. W uzasadnieniu wskazano, iż niniejsza sprawa była już rozpoznawana przez tut. organ, jednakże w wyniku odwołania złożonego przez wnioskodawczynię Samorządowe Kolegium Odwoławcze w E. uchyliło poprzednią decyzję organu i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, wskazując, iż należy zbadać, czy rezygnacja wnioskodawczyni z zatrudnienia wiąże się bezpośrednio z wykonywaniem obowiązku sprawowania opieki. W toku ponownie przeprowadzonego postępowania administracyjnego ustalono, iż K. K. legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, zaś wnioskodawczyni jest osobą zdrową, nie pracuje i nie poszukuje zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym mężem. Ustalono, że wymieniona pracowała na umowę zlecenie do dnia 31 grudnia 2010 r. Mimo, iż otrzymała propozycję dalszego zatrudnienia, zmuszona była do rezygnacji, gdyż stan zdrowia jej męża znacznie się pogorszył. K.K. wymaga bowiem całodobowej opieki, co uniemożliwia wnioskodawczyni podjęcie jakiegokolwiek zatrudnienia. Jednocześnie gdyby nie konieczność opieki nad chorym mężem, wnioskodawczyni byłaby gotowa podjąć zaoferowaną jej pracę. W ocenie organu nie budzi zatem wątpliwości fakt, iż wnioskodawczyni faktycznie nie podejmuje zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad chorym mężem, nie posiada świadczeń wymienionych w art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz spełnia przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 cytowanej ustawy do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym mężem i niewątpliwie sprawuje tę opiekę osobiście. Jednakże w myśl art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim. Tymczasem z akt sprawy wynika jednoznacznie, iż K. K. pozostaje w związku małżeńskim. W ocenie organu interpretacja art. 17 ust. 5 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych nie powinna odbywać się przy zastosowaniu reguł wykładni celowościowej i systemowej, gdyż pozostawałoby to w sprzeczności z zasadą racjonalnego ustawodawcy, który dostrzegając potrzebę regulacji określonych stosunków prawnych - nie określałby ich przy użyciu sformułowań pozwalających na wyciągnięcie przeciwnych wniosków od wynikających z literalnego rozumienia użytych zwrotów i wyrażeń. Konsekwencją przyjęcia odmiennego stanowiska byłoby bowiem to, że nawet w przypadkach jednoznacznego i nie budzącego jakichkolwiek wątpliwości zapisu rangi ustawowej tak, jak ma to miejsce w tym przypadku, możliwa jest taka interpretacja, która jakkolwiek sprzeczna z wolą ustawodawcy, byłaby pożądana z punktu widzenia argumentacji odwołującej się do konieczności zapewnienia konstytucyjnej równości wobec prawa. Podkreślono, iż wykładnia językowa odgrywa podstawową rolę i gdy daje ona rezultat jasny i jednoznaczny, należy oprzeć się na jej wyniku, a jedynie w celu jej potwierdzenia można posłużyć się wykładnią systemową i funkcjonalną. Wszystkie przepisy powinny być interpretowane literalnie, a tylko ważne racje uprawniają do nadania im interpretacji rozszerzającej lub zwężającej.