Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. II SA/Łd 371/11

Dnia 6 lipca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2011 roku sprawy ze skargi S. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...].

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] roku, Nr [...], po rozpoznaniu wniosku S. M. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną wcześniejszą decyzję z dnia [...] roku, Nr [...] o odmowie przyznania uprawnień kombatanckich.

Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 września 2006 roku, sygn. akt: II SA/Łd 298/06, po rozpoznaniu skargi S. M., uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] roku oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] roku. W uzasadnieniu wyroku, Sąd wskazał na konieczność ustalenia istnienia oraz charakteru obozu w Pabianicach, daty wysiedlenia strony oraz ustalenia, w którym obozie strona miała przebywać na terenie Niemiec.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] roku odmówił przyznania S. M. uprawnień kombatanckich. W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że represje których doświadczyła strona nie uprawniają jej do nabycia uprawnień kombatanckich.

Organ wskazując na wytyczne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, co do toku postępowania administracyjnego, które obowiązany był uwzględnić, wezwał stronę do złożenia wszelkich możliwych dowodów potwierdzających okoliczność osadzenia w obozie hitlerowskim w Niemczech. W odpowiedzi strona wskazała, iż w obozie na terenie Niemiec lub Francji przebywała w okresie marzec - kwiecień 1943 roku, na potwierdzenie czego złożyła oświadczenia pisemne rodzeństwa oraz dokumenty w języku francuskim. Organ ocenił, iż z oświadczeń tych wynika, że ani strona, ani jej siostry nie są w stanie wskazać nazwy miejscowości, ani nazwy obozu w którym przebywały na terenie Niemiec lub Francji. Mając powyższe na uwadze organ wezwał stronę do przetłumaczenia przesłanych dokumentów z języka francuskiego na język polski, a następnie na wniosek strony postanowieniem z dnia 20 czerwca 2007 roku zawiesił postępowanie administracyjne w sprawie. W dniu 18 czerwca 2010 roku strona złożyła tłumaczenie dokumentów z Arolsen wskazując, iż nie jest w stanie dostarczyć poświadczenia o pobycie w obozie przesiedleńczym, zwanym lagrem, w obcym kraju, na dalszej drodze deportowania z Poznania. W tej sytuacji, organ orzekający postanowieniem z dnia 23 czerwca 2010 roku podjął postępowanie administracyjne w sprawie, a następnie dopuścił dowód z przesłuchania strony. Podczas przesłuchania strona wskazała, iż została wysiedlona w marcu 1943 roku poprzez obóz w Pabianicach, Poznaniu i lagier w Niemczech, w celu wykonywania pracy przymusowej na terenie Francji.