Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Wr 493/11

Dnia 15 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, Protokolant Agnieszka Wróblewska, po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2011 r. przy udziale sprawy ze skargi D. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] stycznia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) Ordynacji podatkowej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] Nr [...] określającą D.G. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. na kwotę 44.525 zł. i określił dochód za 2003 r. w wysokości 53.081,06 zł. stwierdzając, że łączny dochód strony za 2003 r. wynosi kwotę 53.081,06 zł. (45.570,45 zł. + 7.510,61 zł.) a wydatki mieszkaniowe, które nie znalazły pokrycia w dochodach uzyskanych w latach poprzednich wyniosły kwotę 99.120,34 zł., wobec czego przysługujące stronie odliczenie jest wyższe od dochodu o kwotę 46.039,28 zł. czyli strona nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego za 2003 r. i pozostają jej do odliczenia od dochodu podlegającego opodatkowaniu za następne lata wydatki mieszkaniowe w kwocie 46.039,28 zł.

Ustalono, że strona w 2003 r. prowadziła działalność gospodarczą indywidualnie (firma "A") i w formie spółki cywilnej (spółka "B"). W zeznaniu podatkowym za 2003 r. strona wykazała z obu źródeł stratę w wys. 82.866,41 zł., w tym działalności w firmie "A" stratę w wys., 90.377,02 zł. oraz dochód ze spółki "B" w kwocie 7.510,61 zł. W zeznaniu strona wykazała do odliczenia w latach następnych od dochodu wydatki mieszkaniowe w kwocie 99.120,34 zł. oraz od podatku w wysokości 1.520 zł. Podatek należny wynosił "0" zł.

W toku wszczętego i prowadzonego postępowania podatkowego przyjęto za nierzetelną księgę przychodów i rozchodów indywidualnej działalności strony w zakresie kosztów i przychodów (uzyskanych ze sprzedaży towarów handlowych) i nie uznano jej za dowód w rozumieniu art. 193 § 1 Ordynacji podatkowej.