Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 czerwca 2011 r., sygn. III SA/Wa 2916/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie Sędzia WSA Marek Krawczak, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant st. sekr. sąd. Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi P. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę

Uzasadnienie

P. S.A. (dalej jako Skarżący lub Bank) złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku zastosowania przez Bank jako płatnika stawki podatku od osób prawnych oraz w zakresie sporządzenia formularza IFT-2.

Bank, przedstawiając zdarzenie przyszłe wskazał w uzasadnieniu wniosku, iż otrzymał ofertę od banku szwajcarskiego zainteresowanego ulokowaniem środków pieniężnych w formie fiduciary deposit. tj. instrumentu finansowego polegającego na inwestowaniu przez jeden z Banków (dalej: Bank Agent) w innym Banku (dalej: Bank Odbiorca depozytu, recipient bank) środków powierzonych mu przez jego klientów, faktycznych właścicieli przysporzeń z tytułu depozytu. Konstrukcja ta powoduje iż inwestowanie środków odbywać się może w formie standardowych depozytów międzybankowych zawieranych w imieniu własnym Banku Agenta, który deponuje w Banku Odbiorcy kapitał powierzony mu przez jego klientów w celu osiągnięcia korzyści, które w dalszej kolejności podlegają rozdysponowaniu na rzecz zleceniodawców (klientów) Banku Agenta. W konsekwencji, powstają dwa stosunki zobowiązaniowe: na linii klient Banku Agenta i Bank Agent oraz na linii Bank Agent i Bank Odbiorca. Bank znajduje się w pozycji Banku Odbiorcy. Klientami zaś Banku Agenta mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Bank podniósł, że stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: p.d.o.p.) oraz art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: p.d.o.f.) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 p.d.o.p. oraz odpowiednio art. 29 ust. 1 pkt 1 oraz art. 30a ust. 1 pkt 3 p.d.o.f., zobowiązane są jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92, dalej także: ″umowa polsko-szwajcarska"). Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.