Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Lu 161/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Kwiatek (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Asystent sędziego Anna Strzelec, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 czerwca 2011 sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za [...] r. - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania M.S., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r.

Z akt sprawy wynika, że w 2004 r. skarżący prowadził działalność gospodarczą również w zakresie produkcji rolnej, przetwórstwa rolno-spożywczego, produkcji i handlu artykułami spożywczymi, przemiału zbóż i gorzelni, w miejscowościach: C., L., S., H., P., Ł.i S..

W zeznaniu podatkowym skarżący wykazał z pozarolniczej działalności gospodarczej stratę w wysokości 246.587,12 zł.

Organ I instancji w wyniku przeprowadzonego postępowania, w tym ponownego postępowania przeprowadzonego na skutek uchylenia pierwotnej decyzji tego organu, ustalił, że skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 1.453.312,21 zł, w tym z tytułu kosztu najmu magazynów w S. będących własnością podatnika na kwotę 12.000,00 zł, amortyzacji środków trwałych na kwotę 463.147,97 zł oraz kosztu zużycia surowców, materiałów, towarów i opakowań na kwotę 978.164,24 zł. Organ ustalił również, że skarżący zaniżył przychody o 24.423,45 zł z tytułu niezaewidencjonowanej sprzedaży wafli firmie "A" na kwotę 5.241,60 zł oraz sprzedaży usług firmie "B" na kwotę 19.201,01 zł.

W konsekwencji decyzją z dnia [...] DUKS określił skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. w wysokości 479.559 zł.

W odwołaniu pełnomocnik skarżącego zarzucił niepełne i niedokładne wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, pominięcie istotnych dla sprawy dowodów oraz dowolną ocenę niektórych z nich, brak uzasadnienia faktycznego niektórych rozstrzygnięć. W rezultacie zarzucił naruszenie art. 22 ust. 1, 4 i 5 w związku z art. 23, a także art. 23 "g" ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej "pdf").