Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 maja 2011 r., sygn. I SA/Wr 398/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Sędzia WSA Anetta Chołuj, Protokolant Anna Kruś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 maja 2011 r. przy udziale sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. orzeka, że akt wymieniony w pkt I nie podlega wykonaniu; III. zasądza na rzecz skarżącego od Dyrektora Izby Skarbowej kwotę 100,00 (sto) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we W. prowadził wobec A. S., (Zobowiązanego, Skarżącego) postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych wystawionych w dniu 28.04.2003 r., obejmujących zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za poszczególne miesiące 2000 r. i 2001 r.

W dniu 12.04.2010 r. Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. wystawił kolejne tytuły wykonawcze o numerach od [...] do [...] i następnie, działając, jako organ egzekucyjny, dokonał na podstawie art. 79 § 1 u.p.e.a., zajęcia prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym. Odpisy tytułów wykonawczych wraz z zawiadomieniami o zajęciu doręczono Zobowiązanemu dnia 14.04.2010 r.

Pismem z dnia 19.04.2010 r., Zobowiązany zwrócił się do Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we W. o "anulowanie przysłanych tytułów wykonawczych", podnosząc, "że ciążący na nim obowiązek został wykonany, cała bowiem zaległość była spłacana w comiesięcznych ratach".

Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we W., mając na uwadze zarówno charakter pisma, termin, w jakim zostało ono wniesione, jak również argumenty w nim podniesione, zakwalifikował je, jako zarzut niedopuszczalności egzekucji administracyjnej.