Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 maja 2011 r., sygn. I SA/Wr 235/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędziowie Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Aleksandra Słomian, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2011 r. w Wydziale I na rozprawie sprawy ze skargi K. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatek od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy orzeczenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w J. G. w części określającej K. D. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2007 r. oraz uchylił ją w części wymierzającej zobowiązanie w tym podatku na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) dalej powoływana jako ustawa o VAT.

Jak wynikało z akt sprawy skarżący, będący zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadził działalność gospodarczą w zakresie handlu używanymi samochodami, oponami oraz świadczenia usług wulkanizacji. W zakresie obrotu samochodami osobowymi wybrał opodatkowanie metodą marży. W toku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono szereg nieprawidłowości polegających na niezaewidencjonowaniu 6 faktur, co doprowadziło do zaniżenia podatku (w miesiącach lutym, marcu, kwietniu, czerwcu). Faktury te okazali nabywcy samochodów, zeznając, że wykazane w nich kwoty są zaniżone (dot. 2 faktur), w dwóch kolejnych transakcjach na tego samego nabywcę wystawiono dwie faktury - na inne niższe kwoty - dokumenty te ujęto w ewidencji sprzedaży za kolejny miesiąc, zaś w 2 przypadkach nabywcy potwierdzili zgodność ceny zawartej na fakturze. Ponadto skarżący wstawił dwie faktury na sprzedaż tego samego samochodu (pierwotna faktura nr [...]; kolejna [...] z [...] lipca 2007 r. - zaewidencjonowana w lipcu), jak też z naruszeniem wynikającego z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT obowiązku podatkowego błędnie zadeklarował podatek w odniesieniu do 5 faktur, niewłaściwie też (wg nieprawidłowego kursu) dokonał przeliczenia wyrażonej w walutach obcych ceny zakupu pojazdów wynikającej z zawartych umów, co wpłynęło na wysokość wyliczanej marży i podatku. W poczet materiału dowodowego prowadzonego postępowania włączono ponadto dokumenty zebrane w toku postępowania karno - skarbowego prowadzonego względem skarżącego. Zawierały one protokoły przesłuchania nabywców samochodów ujawniające, że w niektórych przypadkach (70 na 179 transakcji) kwota wykazywana na fakturach była znacząco niższa niż faktycznie zapłacona przez nabywcę. Ujawniono też, że faktura nr [...] nie odzwierciedlała rzeczywistego przebiegu zdarzeń, gdyż jej adresat (S. D.) nie był faktycznym nabywcą samochodu, podobnie jak wykazana w niej cena (2.200 zł). Rzeczywista sprzedaż nastąpiła na rzecz W. D., za pośrednictwem komisu za cenę 11.700 zł (w tym 200 zł wynosiła prowizja komisu). Okoliczności te ujawnił przesłuchany w charakterze świadka S. D.. Skarżący zeznając w charakterze podejrzanego, w toku postępowania przygotowawczego prowadzonego pod nadzorem Prokuratura Rejonowego w W., przyznał się do wystawiania nierzetelnych faktur, oświadczenie to włączono do akt sprawy. W zakresie pozostałych 109 transakcji w 96 przypadkach ceny zafakturowane zostały potwierdzone przez nabywców, w trzech przypadkach były wyższe niż faktycznie zapłacone, w 4 przypadkach świadkowie nie pamiętali czy były jakieś różnice, w 6 przypadkach z przyczyn niezależnych od organów podatkowych nie udało się przesłuchać nabywców. W rezultacie tych ustaleń w przypadku zaistnienia rozbieżności pomiędzy kwotami z faktur a zaznanymi przez świadków przyjęto kwoty zeznane, przy braku danych przyjęto kwoty z faktur.