Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 maja 2011 r., sygn. III SA/Po 152/11

Przepis art. 246 §2 Kodeksu celnego jednoznacznie wskazuje, że zwracane są należności celne, których kwota nie była prawnie należna. Stąd a contrario należy wnioskować, że z zakresu zastosowania wskazanego przepisu wyłączone są jedynie te kwoty należności celnych, które są prawnie należne. Przed ostatecznym (prawomocnym) zakończeniem postępowania w sprawie prawidłowości zgłoszenia celnego nie sposób twierdzić, że uiszczone kwoty należności celnych są prawnie należne. Domniemanie prawidłowości decyzji nie jest okolicznością wystarczającą do stwierdzenia, że należności celne są prawnie należne.

Jednocześnie należy rozróżnić sytuacje, które należy kwalifikować, jako "okoliczności uzasadniające zwrot", od sytuacji (stanu prawnego) należności celnych prawnie nienależnych. Ten ostatni stan realizuje się z chwilą powstania tytułu prawnego przesądzającego, że należności celne były prawnie nienależne. Wcześniej mamy stan niepewności co do tego, czy należności celne są prawnie należne, a zatem sytuację uzasadniającą ich zwrot.

Podsumowując z "okolicznościami uzasadniającymi zwrot" mamy do czynienia w szczególności wówczas, gdy dłużnik składa odwołanie od decyzji określającej dług celny, czy też decyzję o utrzymaniu takiego rozstrzygnięcia skarży do sądu administracyjnego.

 

Dnia 18 maja 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych - Olszanowska Sędziowie WSA Barbara Koś WSA Mirella Ławniczak (spr.) Protokolant: stażysta Anna Zys-Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2011 roku przy udziale sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] grudnia 2010 roku nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w [...] na rzecz skarżącej Spółki kwotę 12.487 zł (dwanaście tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu