Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 maja 2011 r., sygn. II SA/Po 37/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia WSA Edyta Podrazik Sędzia WSA Tomasz Świstak (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2011 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2010 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości; I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] 2010 r. Nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej kwotę 200,- zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ T. Świstak /-/ A. Łaskarzewska /-/ E. Podrazik

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta K. decyzją z dnia [...] 2008 r., nr [...]ustalił M. B. jednorazową opłatę związaną ze wzrostem wartości nieruchomości oznaczonej numerem działki [...] (ark. mapy [...]), położonej w K. przy ul. D., w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzją z dnia [...] 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało powyższą decyzję w mocy.

Wnioskiem z dnia 12 marca 2010 roku M. B., zwróciła się do Burmistrza Miasta K. o wznowienie, na podstawie art. 145a k.p.a., postępowania w sprawie naliczenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości o nr geod. [...], przy ul. D. w K. zakończonego decyzją Burmistrza Miasta K. z dnia [...] 2008 roku. W uzasadnieniu wniosku powołała się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 r., sygn. akt P/58/08, orzekający o niezgodności art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Postanowieniem z dnia 23 marca 2010 r. Burmistrz Miasta K. wznowił postępowanie a następnie decyzją z dnia 10 czerwca 2010 r. odmówił uchylenia swojej, wyżej opisanej, decyzji z dnia 23 września 2008 r.