Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 maja 2011 r., sygn. I SA/Kr 296/11

Sygn. akt I SA/Kr 296/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 11 maja 2011r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędziowie: WSA Piotr Głowacki, WSA Inga Gołowska, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2011r., sprawy ze skarg "O" S.A. w W., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 29 października 2010r. Nr [...],, Nr [...],, Nr [...],, Nr [...],, w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2005 i 2006, I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, II. określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 7.351 zł ( siedem tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden złotych

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 29 października 2010r. nr: [...], [...], [...], [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzje Burmistrza Miasta z dnia 11 czerwca 2010 r. znak: [...], [...] oraz z dnia 19 marca 2010r. znak: [...], [...], określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2006. W uzasadnieniu organ wskazał, że Burmistrz Miasta określił skarżącej Spółce "O" S.A. wysokość zobowiązania z tytułu podatku od dwóch nieruchomości za lata 2005 - 2006. Istotę sporu stanowiła przy tym kwestia zwolnienia przedmiotowego z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (w brzmieniu obowiązującym w tych latach). Organ uznał, iż rzeczywiście przepis ten wyłączał spod opodatkowania podatkiem od nieruchomości pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Powyższa ustawa co prawda nie definiowała pojęć drogi i pasa drogowego, jednak te pojęcia zostały zdefiniowane w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy o drogach publicznych. Zdefiniowano tam drogę jako budowlę wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego zlokalizowaną w pasie drogowym. Natomiast pas drogowy został zdefiniowany jako wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym zlokalizowana jest droga oraz obiekty budowlane i urządzenia związane z korzystaniem z drogi. Organ II instancji stwierdził, że grunt można uznać za część pasa drogowego jedynie, gdy jest zlokalizowana na nim droga. Jednak sam fakt posiadania gruntu przeznaczonego pod drogę nie decyduje o zastosowaniu zwolnienia podatkowego zgodnie z art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis art. 21 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne stwierdza przy tym, że podstawą min. wymiaru podatków stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Warunkiem wyodrębnienia gruntu zajętego pod pas drogowy oraz drogę jest oznaczenie go symbolem "dr" w ewidencji gruntów i budynków. Dane z tej ewidencji mają walor dokumentu urzędowego i stanowią dowód tego co zostało w nim stwierdzone. Oznacza to, że organy podatkowe są nimi związane bez względu na to czy odpowiadają one stanowi faktycznemu. Organ stwierdził także, iż Spółka posiada na terenie działek wokół hoteli sieć dróg wewnętrznych oraz innych obiektów budowlanych wspomagających komunikację na drodze, niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej jednakże grunt, na którym znajdują się budowle dróg nie został wyodrębniony geodezyjnie i nie został oznaczony w ewidencji gruntów i budynków symbolem "dr". Strona chcąc wyłączyć część swoich gruntów przeznaczonych na drogi od opodatkowania powinna wystąpić do właściwego organu celem doprowadzenia ewidencji gruntów do zgodności ze stanem faktycznym. Skoro zatem bezspornym jest, że skarżąca spółka w latach 2005 i 2006 nie posiadała gruntów oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków symbolem "dr", to nie istniały żadne podstawy do wyłączenia spornych gruntów od opodatkowania. Organ odniósł się również do kwestii objęcia zwolnieniem od opodatkowania parkingów znajdujących się przy hotelach wskazując, że stanowią one obiekty budowlane służące zapewnieniu miejsc dla pojazdów gości hotelowych. Nie mogą one więc zostać uznane za związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Funkcje takich obiektów związane są bowiem wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie świadczenia usług hotelarskich. Zdaniem Kolegium, wskazuje na to zarówno cel ich powstania oraz sposób wykorzystania jak również ich umiejscowienie oraz brak ekonomicznego uzasadnienia samodzielnego funkcjonowania tych obiektów bez hoteli. W konkluzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że organ I instancji dokonując wymiaru podatku prawidłowo oparł się na danych z ewidencji gruntów i budynków.