Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 maja 2011 r., sygn. II SA/Kr 487/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Andrzej Irla Sędziowie WSA Ewa Rynczak WSA Mirosław Bator (spr) Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2011 r. sprawy ze skargi T.Z. i Z.P. na decyzję Wojewody [....] z dnia 14 stycznia 2011r., nr [....] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji , II. zasądza od Wojewody [....] na rzecz skarżących T.Z. i Z.P. kwotę 508 zł ( pięćset osiem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 23 lipca 2010 r. znak: [....] Prezydent Miasta K. działając na podstawie art. 112 ust. 4 i art. 128 ust. 1 w zw. z art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 ze zm.), art. 104 Kodeksu posterowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) oraz upoważnienia Nr [....] Prezydenta Miasta K. z dnia 9 stycznia 2004 r. - odmówił ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako parcela l. kat. [....] o pow. 952 m2 b. gm. kat. [....] obj. Lwh [....] stanowiącą własność M.R. , L.R. i S.R. wywłaszczoną orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 26 lutego 1955 r. Nr L.dz. Sa 1/4/123/50 na rzecz Skarbu Państwa na cele budowy magazynów dla Komendy Wojewódzkiej Powszechnej Organizacji "[....] " na podstawie dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 31 z 1952). W uzasadnieniu organ wskazał, że kwerenda archiwalnych akt wywłaszczeniowych Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. przechowywanych przez Archiwum Zakładowe [....] Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie oraz Archiwum Państwowe w K. , a zwłaszcza o sygnaturze Sa 1/4/123/50 nie doprowadziła do odnalezienia dokumentów mogących świadczyć, iż Komenda Wojewódzka Powszechnej Organizacji "[....] " jako wnioskodawca przedmiotowego wywłaszczenia lub M.R. , L.R. i S.R. złożyli wniosek o ustalenie i wypłatę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W w/w aktach nie ujawniono także żadnego dokumentu świadczącego o tym, aby na rzecz M.R. , L.R. i S.R. ustalono i wypłacono odszkodowanie z tytułu tego wywłaszczenia. Kwerenda akt i ewidencji Sądu Powiatowego dla m. K. (seria II Ns I) w Krakowie nie doprowadziła również do odszukania dokumentów świadczących, aby ustalone na rzecz w/w osób odszkodowanie z tytułu przedmiotowego wywłaszczenia zostało złożone do depozytu sądowego. Organ zaznaczył, że zgodnie z art. 24 ust. 1 w zw. z art. 18 ust. 2 powołanego na wstępie dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. w przypadku, gdy wywłaszczenie dotyczyło większej liczby właścicieli doręczenie orzeczenia wywłaszczeniowego mogło nastąpić poprzez obwieszczenie wywieszane na tablicy ogłoszeń prezydiów właściwych rad narodowych. W tej właśnie formie, jak wynika z treści w/w orzeczenia, doszło w przedmiotowym postępowaniu wywłaszczeniowym do doręczenia właścicielom, w tym M.R. , L.R. i S.R. orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 26 lutego 1955 r. W tym stanie rzeczy, przy uwzględnieniu przepisu art. 24 ust. 2 w/w dekretu, właściciel wywłaszczonej nieruchomości miał prawo wnieść odwołanie od orzeczenia wywłaszczeniowego w terminie 14 dni od dokonania obwieszczenia. Z powyższego wynika, że o ostateczności decyzji decyduje w pierwszej kolejności data, z której upływem strony tracą prawo do skutecznego wniesienia odwołania. Natomiast z chwilą wniesienia odwołania datą ostateczności decyzji jest data rozpatrzenia tego odwołania przez organ odwoławczy. Orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 26 lutego 1955 r. doręczono właścicielom wywłaszczonych nieruchomości poprzez wywieszenie na tablicy urzędowej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w K. w okresie od 1 marca 1955 r. do 15 marca 1955 r. W związku z tym, zdaniem organu, przyjąć należy, że dla stron przedmiotowego postępowania wywłaszczeniowego bieg 14 dniowego terminu do wniesienia odwołania od w/w orzeczenia rozpoczął się najpóźniej w dniu 16 marca 1955 r., a zatem ostatnim dniem do składania odwołań był dzień 29 marca 1955r. Zebrany materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że M.R. , L.R. i S.R. nie złożyli odwołania od orzeczenia wywłaszczeniowego z dnia 26 lutego 1955 r., a tym samym stało się ono dla nich ostateczne w dniu 30 marca 1955 r. Dalej organ wskazał, że w myśl art. 39 ust. 1 w/w dekretu wniosek o ustalenie odszkodowania powinien zostać złożony w terminie 3 lat od dnia, w którym orzeczenie o wywłaszczeniu stało się ostateczne pod rygorem przedawnienia roszczenia. W tej sytuacji 3 letni bieg terminu przedawnienia roszczenia odszkodowawczego z tytułu przedmiotowego wywłaszczenia rozpoczął się w stosunku do M.R. , L.R. i S.R. od dnia 30 marca 1955 r. Z analizy materiału dowodowego nie wynika, aby kiedykolwiek, a w szczególności w czasie 3 letniego biegu przedawnienia wykonawca planu gospodarczego, tj. Komenda Wojewódzka Powszechnej Organizacji "[....] " lub M.R. , L.R. i S.R. złożyli wniosek o odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia przedmiotowej parceli. W związku z tym należy przyjąć, że roszczenie odszkodowawcze M.R. , L.R. i S.R. za wywłaszczenie w/w nieruchomości przedawniło się z dniem 30 marca 1958 r. Bieg terminu przedawnienia może być przerwany jedynie przez czynność, która bezpośrednio zmierza do zabezpieczenia lub dochodzenia roszczeń. Analiza materiałów dotyczących niniejszej sprawy nie doprowadziła do stwierdzenia, że w w/w okresach nastąpiła przerwa biegu przedawnienia przez jakąkolwiek czynność w/w osób. Dokumenty mogące świadczyć o faktach przeciwnych nie zostały doręczone przez strony niniejszego postępowania.