Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Wa 2137/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula - Dąbrowska, Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej (spr.), Jacek Fronczyk, Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi R. P. na decyzję Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] kwietnia 2010 r. R.P. wypowiedział stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej, zaś we wniosku z dnia [...] kwietnia 2010 r. złożył oświadczenie o wycofaniu wypowiedzenia, powołując się na okoliczność przebywania na zwolnieniu lekarskim i zażywania lekarstw, pod wpływem których podjął złą decyzję. Na powyższe wycofanie wypowiedzenia organ zwalniający nie wyraził zgody, informując o tym zainteresowanego pismem z dnia [...] maja 2010 r.

Dowódca Wojsk Lądowych rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. zwolnił R.P. z zawodowej służby wojskowej i przeniósł do rezerwy z dniem [...] października 2010 r. wskutek upływu terminu wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez żołnierza zawodowego. Jako podstawę prawną wypowiedzenia podał przepisy art. 111 pkt 9 lit. a, art. 114 ust. 5 i art. 115 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.), a nadto § 11 ust. 1 i ust. 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 stycznia 2008 r. w sprawie zwalniania żołnierzy zawodowych z zawodowej służby wojskowej (Dz. U. z 2008 r. Nr 23, poz. 137 ze zm.).