Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. III SA/Wa 2406/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA Anna Wesołowska (sprawozdawca), Protokolant ref. staż. Dorota Gaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi E. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz E. S.A. z siedzibą w W. kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Skarżąca, Spółka pod firmą E. S.A. 15 marca 2010 zwróciła się do Ministra Finansów (organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w W.) z wnioskiem o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny :

W latach 2007 -2009 Skarżąca poniosła wydatki związane z podwyższeniem kapitału (emisją akcji). W skład ww. kosztów weszły wydatki poniesione m.in. na usługi doradcze, opłaty notarialne, badanie sprawozdań, doradztwo prawne, wynagrodzenie na rzecz domu maklerskiego. Ze względu na niekorzystną sytuację na rynku finansowym Skarżąca zaniechała publicznej emisji akcji podejmując decyzję o pozyskaniu kapitału w drodze niepublicznej emisji obligacji zamiennych.

W tak zakreślonym stanie faktycznym Skarżąca zadała następujące pytanie :

Czy poniesione przez Skarżącą wydatki w związku z podwyższeniem kapitału w drodze emisji akcji, mogą być uwzględnione przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w kosztach uzyskania przychodów jako wydatki pośrednie w dacie ich poniesienia?

Opowiadając się za twierdzącą odpowiedzią na powyższe pytanie Skarżąca wskazała, że poniesione przez nią wydatki stanowią typowy koszt pośredni stanowiąc element podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych. Skarżąca podkreśliła, że ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem przychodów, a nie "przychodu". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym osób prawnych (Dz. U. 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.p), nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwalifikacji (mierzalnego) przychodu (uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r. sygn. Akt II FPS 8/06, publ. ONSAIWSA Nr 5(20)/2007, poz.109).