Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Rz 147/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka/spr./ Sędziowie SO del. Anna Bembenek WSA Zbigniew Czarnik Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2010 r., nr [...].

Uzasadnienie

II SA/Rz 147/11

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [..] grudnia 2010 r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [..] października 2010 r. Nr [...] o odmowie przyznania S.K. uprawnień do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. Jako podstawę prawną powołał art. 127 § 3 k.p.a. i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 2 pkt 2 lit. a), art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 3955 ze zm.)

Z uzasadnienia decyzji i akt administracyjnych sprawy wynika, że S.K. wystąpiła o przyznanie świadczenia przewidzianego w powołanej ustawie, podając, że w 1940 r. została wysiedlona wraz z rodzicami i trzema siostrami ze wsi Tamawce pod Przemyślem do miejscowości Stara Lubomirka na Wołyniu, gdzie wraz z całą rodziną przebywali do 1943 r. Zostali osadzeni w opuszczonym domu wraz z inną rodziną wysiedloną z Tarnawców. Ojciec skarżącej został skierowany do pracy w pobliskim kołchozie.