Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 29 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Rz 261/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2010 r., nr [...], II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego K. K. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

II SA/Rz 261/11

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem skargi K. K. jest decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję własną z dnia [...] października 2010 r., nr [...] o odmowie przyznania skarżącemu uprawnień do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm., określanej dalej jako ustawa lub ustawa z dnia 31 maja 1996 r.).

Jako podstawę prawną organ odwoławczy powołał art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. oraz art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że K. K. złożył do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniosek o przyznanie mu świadczenia pieniężnego określonego w ustawie. Wskazał, że w połowie kwietnia 1940 r. wraz z rodziną (ojcem, matką, dziadkami oraz rodzeństwem ojca) został przymusowo wysiedlony przez pograniczne wojsko radzieckie byłego ZSRR z miejscowości Tarnawce do miejscowości Stara Lubomirka na Wołyniu. Podniósł, że na Wołyniu jego rodzice pracowali przymusowo w lesie i kamieniołomach, a dzieci pomagały w gospodarstwie, pozostając pod opieką starszych. Podał, że do domu wrócił z rodziną w maju 1943 r.