Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Rz 14/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Maria Piórkowska Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik WSA Ewa Partyka /spr./ Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi K. S., R. S. i W. S. na decyzję Wojewody z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego -skargę oddala-

Uzasadnienie

II SA/Rz 14/11

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem skargi K. S., R. S. i W. S. jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] o wymeldowaniu R. S., W. S. i K. S. z pobytu stałego z lokalu mieszkalnego pod adresem: [...].

W podstawie prawnej organ powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., określanej dalej w skrócie jako k.p.a.) w zw. z art. 15 ust. 2 oraz art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności

i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 ze zm., określanej dalej jako ustawa lub ustawa o ewidencji ludności).

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco: J. S. w dniu 6 maja 2010 r. złożył do Burmistrza Miasta i Gminy [...] wniosek o wymeldowanie W. S., R. S. i K. S. z pobytu stałego z budynku mieszkalnego znajdującego się przy ul. B. w L. Wskazał, że w/w osoby już kilka lat temu opuściły miejsce stałego zameldowania i zamieszkali w budynku położonym przy ul. W. w L.

Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia [...] września 2010 r., nr [...] orzekł wymeldowaniu, W. S., R. S. oraz K. S. z pobytu stałego, z budynku mieszkalnego nr [...], położonego przy ul. B. w L.

W uzasadnieniu Burmistrz wskazał, że właścicielami budynku przy ul. B. w L. są obecnie J. S., J. S., R. S., W. S., K. H. oraz M. S. Organ ustalił, że J. S. wraz z synami J. i W. są zameldowani w w.w. lokalu od 1969 r. Natomiast R. S. tj. żona W. zamieszkała w tym budynku po zawarciu związku małżeńskiego w 1983 r., zaś K. S. -córka W. zameldowana jest pod wskazanym adresem od urodzenia tj. od 1984 r. Organ stwierdził, że W., R. i K. S. nie mieszkają w przedmiotowym budynku od co najmniej 5 lat. Podniósł, że fakt ten został potwierdzony przez wszystkich świadków przesłuchanych w sprawie, jak też przez Komendę Powiatową Policji. Na podstawie oględzin w przedmiotowym domu organ stwierdził, że wygląd pomieszczeń jak też zawartość mebli i wyposażenia świadczą o wyprowadzeniu się mieszkańców. Organ ustalił, że centrum życiowe W., R. i K. S. nie jest zlokalizowane w tym przedmiotowym lokalu. Większość bowiem czasu w roku W. i R. przebywają poza granicami kraju, w czasie zaś pobytu w Polsce zamieszkują w budynku przy ul. W., gdzie zlokalizowane jest ich centrum życiowe. Burmistrz zwrócił uwagę, że w/w osoby w sposób dobrowolny opuściły miejsce pobytu stałego i zamieszkały w budynku położonym przy ul. W. w L. Odnosząc się do twierdzeń W. i K. S. o zamiarze ich powrotu do lokalu przy ul. B. organ podał, że żaden dowód przeprowadzony w sprawie nie wskazuje, by podjęli oni skuteczne kroki prawne mające na celu umożliwienie im ponownego zamieszkanie w tym budynku. Nadto nie występowali oni do sądu powszechnego z powództwem o przywrócenie posiadania tegoż lokalu. Organ ustalił, że życie osobiste W., R. i K. S. nie jest już od co najmniej 5 lat skoncentrowane w budynku mieszkalnym nr [...], położonym przy ul. B. w L., który nie stanowi już dla nich centrum życiowego, ponieważ w nim nie przebywają, nie spożywają posiłków, nie nocują i nie wypoczywają. Zwrócił uwagę, że fakt ten jednoznacznie potwierdzili zarówno świadkowie przesłuchiwani w sprawie, jak też W. i K. S. - którzy w zeznaniach w dniu 23 czerwca 2010 r. przyznali, że ich centrum życiowe nie stanowi już dom nr [...], położony przy ul. B. w L., gdyż w nim nie przebywają. Organ stwierdził, że W. R. i K. S. opuścili miejsce stałego zameldowania bez dopełnienia ciążącego na nich obowiązku meldunkowego, stąd dane w ewidencji ludności nie odzwierciedlają w tej mierze stanu rzeczywistego. Nadto organ podniósł, że sprawy związane z własnością przedmiotowego lokalu nie maja żadnego wpływu na sprawy związane z wydaniem decyzji o wymeldowaniu z tego budynku.