Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. II SA/Po 938/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi K. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie zgody na wykonanie zjazdu z drogi publicznej; oddala skargę. /-/ D.Rzyminiak-Owczarczak /-/ E.Brychcy /-/ B.Drzazga

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia (...) października 2009 r. sygn. akt II SA/Po 107/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) listopada 2008 r. Nr (...) oraz poprzedzająca ją decyzję Dyrektora Powiatowego Zarządu Dróg w Ś. z dnia (...) września 2008 r. Nr (...), którą orzeczono o odmowie wydania na rzecz K. L. zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi powiatowej nr (...), tj. ulicy (...) w miejscowości Ś.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż z wnioskiem o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi powiatowej nr (...), tj. ulicy (...) w miejscowości Śrem - dla działek nr (...) i nr (...), wystąpił K. L., działający w imieniu własnym i w imieniu "A" S.A., przy czym skarżący jest właścicielem działki nr (...), a postępowanie zostało zainicjowane wnioskiem obejmującym żądanie wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu wspólnego dla działek (...) i (...). Sąd wskazał, iż materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowił art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2007 nr 19, poz. 115 ze zm.), zgodnie z którym decyzja wydawana w omawianej sprawie ma charakter uznaniowy, co nakłada na organ obowiązek rozpatrzenia sprawy z uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywatela, w oparciu o reguły postępowania dowodowego oraz wymogi formalne decyzji przewidziane w art. 107 § 3 kpa, a nadto regulacje zawarte w postanowieniach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 02 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. nr 43 poz. 430). Analiza zgromadzonego w aktach sprawy materiału zdaniem Sądu nakazała uznać, iż wydane w przedmiotowej sprawie decyzje wspomnianym warunkom nie odpowiadają. Sąd wskazał, iż organy obu instancji lakonicznie i bez pogłębionej analizy przyjęły, że proponowany zjazd negatywnie wpłynie na poziom bezpieczeństwa ruchu na danym odcinku drogi, jak również, że dla działki skarżącego istnieje alternatywna możliwość obsługi komunikacyjnej. Zdaniem Sądu w sprawie doszło tym samym do przekroczenia dopuszczalnych granic uznania administracyjnego, a uzasadniając przyszłe rozstrzygnięcie organy winny wykazać konkretne powody uniemożliwiające - w ich ocenie - pozytywne załatwienie wniosku, np. poprzez wskazanie liczby zjazdów ze wskazanej we wniosku drogi, ze szczególnym opisem okolic planowanego zjazdu i wskazaniem dopuszczalnych norm oraz ich odniesieniem do tej konkretnej sytuacji, co winno mieć odzwierciedlenie w materiale dowodowym. W uzasadnieniu decyzji nie wyjaśniono także, na czym oparto ustalenia dotyczące prognozowanego wzmożenia ruchu drogowego w związku ze zmianą kategorii drogi, nie wskazano czy ewentualnie faktyczny wzrost ruchu drogowego na tej drodze będzie miał w ogóle znaczenie dla wnioskowanego odcinka drogi. Zdaniem Sądu przytoczona argumentacja nie została poparta żadnymi konkretnymi ustaleniami i była niewystarczająca, chociażby z uwagi na fakt, że przynależność dróg do określonej kategorii nie przesądza automatycznie o zmianie natężeniu ruchu na tej drodze. Z kolei wymóg ograniczania liczby i częstotliwości zjazdów na drogach klasy G nie oznacza całkowitego zakazu lokalizowania zjazdów na takich drogach. Sam więc fakt, iż planowany zjazd miałby łączyć nieruchomość skarżącego z drogą klasy G nie przesądza o niedopuszczalności zlokalizowania takiego zjazdu. Za niczym nie udokumentowane Sąd uznał także przyjęcie przez organ, iż przeciwko budowie zjazdu przemawia także sąsiedztwo ze zjazdem do planowanej budowy strażnicy, tj. budynku Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej. Organy nie wyjaśniły także na jakim etapie znajduje się projektowana inwestycja budowy strażnicy, nie zawarto też żadnych rozważań na temat budowy wspólnego zjazdu i jego sytuacji, podczas gdy przedmiotowym wnioskiem objęto budowę wspólnego zjazdu dla tych działek. Sąd wskazał, iż dopiero przedstawienie stosownej umowy lub orzeczenia sądu o ustanowieniu służebności drogi koniecznej można byłoby uznać za przesłankę świadczącą o istnieniu możliwości innego dojazdu do działki skarżącego. Sąd wskazał na konieczność ustalenia do jakiej kategorii dróg należy zaliczyć ul. (...) w m. Ś., a następnie ustaleń, czy dopuszczenie lokalizacji wnioskowanego zjazdu odpowiada wymogom określonym przepisami rozporządzenia z dnia 02 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Ewentualne stwierdzenie że planowany zjazd spowoduje zagrożenie w ruchu drogowym, będzie wiązać się z obowiązkowym wskazaniem na czym dokładnie oparto takie ustalenia.