Wyrok WSA w Łodzi z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Łd 257/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Janicki Sędziowie: sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) sędzia WSA Joanna Tarno Protokolant Asystent sędziego Maciej Dębski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi T.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 2863 (dwa tysiące osiemset sześćdziesiąt trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/Łd 257/11

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia [...] r. nr [...] , określającą T. G. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004 rok w kwocie 20.529,- zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w kwocie 1.646,00 zł.

W trakcie przeprowadzonej kontroli podatkowej stwierdzono u podatnika następujące nieprawidłowości: zawyżenie kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej, poprzez ujęcie w kosztach firmy wydatków w kwocie 89.572,- zł na zakup paliwa udokumentowanego fakturami wystawionymi przez Spółkę z o.o. A , które - w ocenie organów podatkowych - nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych; zawyżenie przychodów z działalności gospodarczej o kwotę 11.349,00 zł w wyniku nieprawidłowej wyceny wewnątrzwspólnotowych usług transportowych i błędnego rozliczenia różnic kursowych.

W związku z powyższymi nieprawidłowościami w zakresie ewidencjonowania kosztów i przychodów w działalności gospodarczej, na podstawie art. 193 § 1, § 2 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), organy podatkowe uznały za nierzetelną prowadzoną przez skarżącego podatkową księgę przychodów i rozchodów. W części dotyczącej kosztów uzyskania przychodu, udokumentowanych fakturami od Spółki z o.o. A, uznano, że księga ta nie stanowi dowodu tego, co wynika z zawartych w niej zapisów. W pozostałym zakresie uznano księgę podatkową za stanowiącą dowód w postępowaniu podatkowym; dochód określono na podstawie przychodów wynikających z tych ksiąg i niekwestionowanych kosztach uzyskania przychodu; na podstawie art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej odstąpiono od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania.