Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. III SA/Gl 1312/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Orzepowska - Kyć, Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Charchuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" Sp. z o. o. w I. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r, nr [...] wydaną na podstawie art. 233 §1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zmianami), Dyrektor Izby Celnej w K., po rozpatrzeniu odwołania "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w I. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] r. nr [...] określającą Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za czerwiec 2005 r. w kwocie [...] zł.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie na wstępie ustalił, że Naczelnik Urzędu Celnego w B. decyzją z dnia [...] r. nr [...], określił kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za czerwiec 2005 r., bowiem stwierdził, iż w sprawie doszło do nabycia wewnątrzwspólnotowego przez Spółkę z o.o. "A" z/s w I. wyrobu uznanego za wyrób akcyzowy, zaś Spółka nie złożyła w związku z tym nabyciem deklaracji AKC-3 oraz nie dokonała zapłaty podatku akcyzowego. Wobec czego należało wszcząć postępowanie i określić kwotę zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym.

Spółka od decyzji wniosła odwołanie żądając uchylenia decyzji organu I instancji oraz umorzenia postępowania w sprawie jednocześnie zarzucając naruszenie przepisów art. 120, art. 121 §1, art. 122, art. 123 § 1, art. 180 § 1; art.181, art. 187 §1, art. 188, art. 191, art. 192, art. 198 § 1 w zw. z art. 123, art. 200 § 1, art. 283 § 1 pkt 1a, art. 284, art. 285 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 4, art. 19 ustawy o podatku akcyzowym poprzez błędne i dowolne ustalenia stanu faktycznego, a w konsekwencji wadliwe zastosowanie przepisów prawa materialnego.