Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2011 r., sygn. III SA/Wa 1098/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus (sprawozdawca), Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz, Protokolant specjalista Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2011 r. sprawy ze skargi Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej "N." z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo - Kredytowej "N." z siedzibą w W. kwotę 1.116 zł (słownie: tysiąc sto szesnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia [...] listopada 2009r. Nr [...] określił Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo-Kredytowej "N." ( zwanej dalej ,,Skarżącą" ) zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od 1 stycznia 2008r. do 31 grudnia 2008r. w kwocie 263.945,70 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż w toku prowadzonego przez organ postępowania kontrolnego w zakresie rzetelności deklarowania podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2008 stwierdzono, że Skarżąca w zeznaniu CIT-8 i rachunku wyników zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 195.666,63zł, stanowiącą wydatki na składniki majątku, zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Uzasadniając powyższe organ pierwszej instancji wskazał, że działalność Skarżącej ma charakter niezarobkowy, co wynika z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1995r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych ( Dz. U. z 1996r. Nr 1, poz. 2 ze zm. ). Zdaniem organu ograniczenie działalności Skarżącej tylko na rzecz jej członków oraz fakt, że ma ona niezarobkowy charakter przesądza, że prowadzona działalność nie może być uznana za działalność gospodarczą. W związku z powyższym uznał, iż wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie mogą obciążać kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne, gdyż tych dokonuje się tylko, jeżeli są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.