Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 marca 2011 r., sygn. I SA/Wa 1787/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Sędziowie: WSA Dorota Apostolidis (spr.) WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant starszy sekretarz sądowy Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2011 r. sprawy ze skargi "X" S.A. w G. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego oddala skargę.

Uzasadnienie

"X" S.A. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...], którą to została uchylona decyzja Wojewody [...] z dnia [...] maja 2009 r. znak [...]

i postępowanie organu I instancji zostało umorzone.

W uzasadnieniu swojej decyzji Minister Infrastruktury przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne.

Wnioskiem z dnia 26 lutego 2009r. "X" S.A. z siedzibą w G. zwróciła się do Wojewody [...] o stwierdzenie nieodpłatnego nabycia z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa wieczystego użytkowania działki gruntu położonej w gminie M., oznaczonej w ewidencji gruntów obrębu [...] jako działka [...] o powierzchni [...] hektara stanowiącej część nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w O. Wydział Ksiąg Wieczystych w M. prowadzi księgę wieczystą nr [...] oraz prawa własności posadowionych na wskazanej działce budynków i budowli, częściowo nieodpłatnie i częściowo odpłatnie. Za podstawę prawna złożonego wniosku przyjęto art. 200 ust 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity z 2004 r. Dz. U.

Nr 261, poz.2603 ze zm.).

Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia nieodpłatnego nabycia

z dniem 5 grudnia 1990 roku przez "X" S.A. z siedzibą w G. prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości oraz posadowionych na niej budynków i budowli.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła "X" S.A. z siedzibą

w G.

Rozpoznając odwołanie Minister Infrastruktury w pierwszej kolejności rozważał, czy "X" S.A. posiada interes prawny do żądania zastosowania przywołanych we wniosku przepisów uwłaszczeniowych. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że w roku 1990 S. [...] została przekształcona w spółkę akcyjną i jako firma "X" - Spółka Akcyjna została wpisana do rejestru handlowego na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w G. z dnia [...] kwietnia 1990 r. sygn. akt [...]. W dniu [...] września 1998r. mocą umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego Rep. [...], syndyk masy upadłości "X" S.A. sprzedał przedsiębiorstwo - w rozumieniu art.113 prawa upadłościowego oraz art. 551 K.C. z uwzględnieniem art.552 K.C., firmie T. [...] S.A. z siedzibą w G. (Kodeks Cywilny - ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Dz. U. Nr 16, poz.93 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w dacie w/w umowy). W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stwierdzono, że zgodnie z powołanymi przepisami przedsiębiorstwo jest traktowane jako zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, w szczególności; firmę (nazwę), znaki towarowe i inne oznaczenia indywidualizujące przedsiębiorstwo, księgi handlowe, nieruchomości i ruchomości należące do przedsiębiorstwa, w tym produkty i materiały, patenty, wzory użytkowe i zdobnicze, zobowiązania i obciążenia, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, prawa wynikające z najmu i dzierżawy lokali zajmowanych przez przedsiębiorstwo (art. 551 K.C.). Zgodnie zaś z treścią przepisu art.552 K.C. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo przepisów szczególnych. Organ w uzasadnieniu podniósł, że tak rozumiane zbycie przedsiębiorstwa ma charakter succesio singularis w rozumieniu przepisu art.192 pkt 3 KPC, w związku z czym dochodzi do nabycia indywidualnie prawa lub praw podmiotowych, a skuteczność takiego nabycia rozważa się odrębnie w odniesieniu do każdego z przenoszonych praw i na podstawie reguł dotyczących danego prawa. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2001 r. sygn. akt I ACa 56/01 Lex nr 54094).