Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 marca 2011 r., sygn. I SA/Łd 127/11

Dnia 15 marca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia NSA Anna Świderska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Wiktor Jarzębowski sędzia WSA Cezary Koziński Protokolant asystent sędziego Adrian Król po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2011 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za maj 2007 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 1398 (tysiąc trzysta dziewięćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]r. Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] r. w sprawie określenia Spółce z o.o. A kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiąc maj 2007 r. w wysokości 10.471 zł. oraz w sprawie określenia nadpłaty w wyżej wymienionym podatku za miesiąc maj 2007 roku w wysokości 774 zł.

W toku postępowania podatkowego organy podatkowe zakwestionowały prawo Spółki A do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez M. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą P.P.H.U. "B".

Ponadto zakwestionowany został podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej opłatę serwisową do umowy leasingu, której przedmiotem był samochód osobowy Opel Signum, z uwagi na treść art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa o VAT".

W odniesieniu do faktur wystawionych przez M. L. ustalono, w oparciu o informacje uzyskane od organu podatkowego właściwego dla wystawcy faktur, że był on zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w okresie od 1 marca 2000 r. do 31 lipca 2001 r. Wymieniony podatnik został wykreślony z rejestru podatników podatku od towarów i usług na podstawie art. 96 ust. 8 ustawy o VAT. Organy wyjaśniły, że podatnik został wykreślony z ww. rejestru ponieważ nie składał deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, ostatnią deklarację złożył za luty 2001 r. Ponadto organy wskazały na brak możliwości skontaktowania się z podatnikiem. Pismo Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Ł. - B. z dnia 11 października 2005 r. zawierające informację o wykreśleniu wystawcy faktur z rejestru, nie dotarło do adresata. Korespondencja powróciła do organu podatkowego z adnotacją, że adresat wyprowadził się. Nie powiodły się również późniejsze próby doręczenia korespondencji podatnikowi. Powyższe stało się podstawą do zastosowania art. 96 ust. 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.