Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 marca 2011 r., sygn. II SA/Lu 148/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 marca 2011 r. sprawy ze skargi K. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekazania według właściwości wniosku dotyczącego zasiłku celowego I. uchyla zaskarżone postanowienie, które nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku oraz uchyla postanowienie Burmistrza z dnia [...] r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz K. W. kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

We wniosku złożonym w dniu 25 czerwca 2010r. do Ośrodka Pomocy Społecznej , K. W. domagała się przyznania zasiłku celowego w kwocie 20 000 złotych na remont budynku mieszkalnego, położonego w Ś., zniszczonego w wyniku powodzi. Postanowieniem z dnia [...]. Burmistrz , uznając, że miejscem zamieszkania wnioskodawczyni jest S. W., przekazał sprawę do rozpoznania Kierownikowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w tym mieście. Postanowieniem z dnia [...]. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło powyższe postanowienie i sprawę przekazało organowi I instancji do ponownego rozpoznania. Kolejnym postanowieniem z dnia [...]. Burmistrz kolejny raz przekazał wniosek strony do rozpoznania Kierownikowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej , uzasadniając swoje stanowisko faktem zamieszkiwania przez wnioskodawczynię w S. W.. Za taką oceną miałaby przemawiać, w ocenie organu, treść wywiadu rodzinnego z dnia [...]., w którym właśnie to miejsce strona podała jako miejsce zamieszkiwania wraz z synem i mężem. Ponadto organ wskazał na jej zatrudnienie w Urzędzie Miasta , a także powołał się na zestawienie opłat za energię elektryczną za okres od 1 sierpnia 2008r. do dnia 23 września 2010r., których małe kwoty miałyby wskazywać, że budynek w Ś. jest nie zamieszkiwany. Zwrócono przy tym uwagę, że wnioskodawczyni zameldowała się w S. dopiero od dnia 3 września 2010r. O tym, że jej miejscem zamieszkiwania, w którym koncentruje swoje życie rodzinne jest S. W., świadczą, zdaniem organu, także zeznania świadków, według których w S. przebywa ona jedynie sporadycznie i w dniach wolnych od pracy. Zaznaczono, że mimo kilkakrotnych wizyt, nie zastano jej w domu. Stanowisko organu I instancji potwierdziło Samorządowe Kolegium Odwoławcze . Organ odwoławczy przypomniał, że zgodnie z art. 101 ustawy o pomocy społecznej właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ponieważ przepisy tej ustawy nie precyzują pojęcia zamieszkiwania, zastosowanie znajduje art.25 kc, według którego miejscem zamieszkiwania osoby fizycznej jest miejscowość w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Mając powyższe na uwadze także ten organ podzielił argumentację organu I instancji i uznał, że miejscem zamieszkiwania strony jest S. W . Kolegium wyjaśniło jednocześnie, że nie uwzględniło oświadczeń złożonych przez świadków J. W. i A. D., ponieważ zostały one złożone bez zapewnienia stronie udziału w tych czynnościach dowodowych, jak również nie uwzględniło zeznań sąsiadów strony, jako nie spełniających wymogów zeznań świadków. Ubocznie jedynie Kolegium wskazało, że świadkowie ci potwierdzili bardzo częste przebywanie strony w Ś., co nie jest jednak jednoznaczne z faktem zamieszkiwania w tej miejscowości. Zdaniem Kolegium zaangażowanie strony w życie kulturalne Ś. nie przesądza o jej miejscu zamieszkania.