Wyrok WSA w Kielcach z dnia 31 marca 2011 r., sygn. I SA/Ke 151/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia SO (del.) Janusz Bociąga,, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2011r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. nr [...]Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. utrzymał w mocy decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...]. nr [...]odmawiającą M. K. wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 18 listopada 2004r. o numerach 243/2004/D i 244/2004/D, orzekających o odpowiedzialności podatkowej płatnika Klubu Sportowego "N." w P. i określających wysokość niepobranych i niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, odpowiednio za poszczególne miesiące 2002 i 2003 roku.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Dyrektor UKS w K. wydał w dniu [...] decyzje o numerach: [...]i [...]orzekające o odpowiedzialności podatkowej płatnika Klubu Sportowego "N." w P. i określające wysokość nie pobranych i nie wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, odpowiednio za poszczególne miesiące 2002 i 2003 roku. W związku z niezłożeniem odwołania stały się one ostateczne.

Wnioskami z dnia 3 stycznia 2006r. ośmiu członków zarządu ww. klubu, w tym M. K., zwróciło się do Izby Skarbowej w K. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji na podstawie art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej. Jako przesłankę uzasadniającą stwierdzenie nieważności decyzji wskazano rażące naruszenie prawa. W ocenie wnioskodawcy decyzje Dyrektora UKS w K. zostały wydane po wykreśleniu klubu przez Starostę Powiatowego w P. z ewidencji stowarzyszeń kultury i sportu w dniu 7 sierpnia 2004r., nie mogły zatem określać zobowiązania, ani orzekać o odpowiedzialności podmiotu już nie istniejącego.