Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. I SA/Wr 225/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. postanawia: wstrzymać wykonanie decyzji.

Uzasadnienie

We wniesionej w dniu 23.12.2010 r. skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na powołaną w osnowie postanowienia decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. skarżąca Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo spowodowania wykonaniem tej decyzji nieodwracalnych skutków wiążących się z koniecznością zakończenia jej działalności. Tytułem uzasadnienia wskazała, iż wykonanie skarżonej decyzji opiewającej na kwotę niemal 600 tys., może doprowadzić do zachwiania jej i tak już mało stabilnej sytuacji finansowej i wiązać się w nieodległej perspektywie z koniecznością drastycznego ograniczenia rozmiarów prowadzonej działalności, a co za tym idzie - także ograniczenia zatrudnienia w Spółce. Skarżąca zaznaczyła, iż obecnie spłaca w ratach ciążące na niej zaległości w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiąca 2004 i 2005 r. Do spłacenia pozostała ostatnia rata w wysokości 170 tys. zł, jednak ze względu na to, że w obecnej sytuacji skarżąca może wygenerować na spłatę zaległości maksymalnie 70 tys. zł, zawnioskowała do organu o rozłożenie ww. raty na dwie równe raty. Jednocześnie w dniu 13.12.2010 r. złożyła wniosek o rozłożenie na raty zapłaty zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2004 i 2005. Dalej zauważyła, iż w okresie ostatnich kilku lat drastycznie obniżył się poziom amortyzacji w Spółce. W związku z faktem, iż począwszy od lat 2007-2008 Spółka przekazała na rzecz Skarbu Państwa kwotę ponad 6 mln zł tytułem zaległych podatków, jak również na bieżąco spłaca pozostałe zaległości wynikające z układów ratalnych, znacznie obniżył się poziom inwestycji w Spółce, a jej majątek uległ dekapitalizacji (zakończyła się amortyzacja większości środków trwałych). Począwszy od 2009 r. zasadniczą część wolnych środków obrotowych Spółka przekazuje na zaległości podatkowe, jak również głównie w tym celu zmuszona jest te środki generować. Skarżąca podkreśliła, iż pod koniec poprzedniego roku zmianie uległy, w wyniku istniejących zasad prawnych związanych z rozliczeniami VAT, przepływy finansowe związane ze zwrotami nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym. W okresie od stycznia do ok. miesiąca października-listopada 2009 r., Spółka występowała comiesięcznie o zwroty z tego tytułu w wysokości około 200 tys. zł. W związku z wejściem w obszar świadczenia usług związanych ze sprzedażą drogą elektroniczną kodów dostępu do różnych usług, w tym telefonii komórkowej, uległa zmianie struktura sprzedaży wg stawek VAT - Spółka w dużej mierze dokonuje teraz bowiem sprzedaży w stawce 22%. Spowodowało to, iż dramatycznemu zmniejszeniu uległy zwroty bezpośrednie z tytułu podatku, a płynność finansowa Spółki zmieniła się na niekorzyść w związku ze wcześniejszą sytuacją. Istotne znaczenie ma dodatkowo okoliczność, iż od nowego roku stawka podstawowa VAT wzrośnie do 23%, co oznacza dalszy spadek płynności finansowej Spółki w związku ze zmianą struktury sprzedaży według stawek VAT. Spółka wskazała również, iż w wyniku toczących się postępowań podatkowych straciła zdolność kredytową, a biorąc pod uwagę fakt, iż w ostatnich latach zmniejszyła swój kapitał obrotowy o ponad 4 min zł, dokonując płatności na rzecz Skarbu Państwa z tytułu zaległych podatków na kwotę przekraczająca 6 mln zł (w tym niemal 900 tys. zł w ciągu ostatniego półrocza tytułem zaległości w podatku VAT za 2004 i 2005 r.), przy notowanych w tym okresie zyskach na poziomie niespełna 2 min zł, w aktualnym okresie nie może sobie pozwolić na ograniczenie kapitału obrotowego ponad aktualnie posiadany. Podkreśliła dalej, że dotychczas wykorzystała i wykorzystuje nadal kredyt kupiecki związany z opóźnieniem zapłat na rzecz swoich kontrahentów oraz, że Spółka ma bardzo ograniczoną administrację, osoby zatrudnione w niej są osobami głównie produkcyjnymi, których czas przyuczenia do specyficznej działalności prowadzonej przez Spółkę przekracza okres 1 roku. Z kolei dalsze pomniejszenie kapitału obrotowego Spółki spowoduje w perspektywie trzech miesięcy konieczność zwolnienia pracowników, co zniweczy wieloletni wysiłek związany z budowaniem zespołu obsługującego przedsiębiorstwo spółki. Wobec powyższego Spółka wskazała, że w obecnej sytuacji nie jest w stanie wygenerować na dzień dzisiejszy niemal 600 tys. zł (bez uwzględnienia odsetek) wolnych środków obrotowych niezbędnych dla pokrycia swoich zaległych zobowiązań wynikających ze skarżonej decyzji. Ponadto Spółka została obciążona dodatkowo kwotą niemal 600 tys. zł wynikającą z decyzji w zakresie podatku dochodowego za 2005 r., zaskarżonej osobną skargą, w której także wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji. W sumie, jak podała skarżąca, należności Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2004 i 2005, z uwzględnieniem odsetek od zaległości, wynoszą niemal 2 mln zł, których jednorazowa spłata, w jej ocenie, doprowadzi w rażący sposób do dalszego uszczuplenia kapitału obrotowego, a w dalszym efekcie spowoduje w szczególności ograniczenie jej działalności i zwolnienie części pracowników. Powyższe odnosi się także do ewentualnej próby wyegzekwowania tych należności. Stąd też, jak wskazała Spółka, w zaistniałej sytuacji jedyną realną szansą na utrzymanie jej przedsiębiorstwa w dobrym stanie i w konsekwencji wywiązanie się z ciążących na niej zobowiązań publicznoprawnych, jak również jedyną szansą na zapewnienie ochrony pracownikom Spółki, jest wstrzymanie wykonania skarżonej decyzji do czasu prawomocnego rozpoznania niniejszej skargi. Spółka zaznaczyła ponadto, że wstrzymanie wykonania decyzji korzystne będzie także z punktu widzenia Skarbu Państwa, albowiem jest to na dzień dzisiejszy jedyne realne rozwiązanie umożliwiające pełne zaspokojenie wierzyciela podatkowego i jednoczesne utrzymanie przedsiębiorstwa Spółki w stopniu umożliwiającym dalsze funkcjonowanie. W przeciwnym wypadku byt ekonomiczny Spółki, jak również jej byt prawny, będą zagrożone. W tym wypadku, wskutek natychmiastowego wykonania zaległości podatkowych, Skarb Państwa najprawdopodobniej poniósłby w efekcie koszty większe niż w wypadku zaniechania korzystania z tej możliwości. Byłoby to sprzeczne z interesem publicznym. Spowoduje bowiem chociażby konieczność nie tylko ograniczenia zatrudnienia, lecz także konieczność zwolnienia wszystkich swoich pracowników i współpracowników, jak również dalej idące reperkusje związane z punktami dostarczania prasy (narazi na pogorszenie warunków handlowych - wszystkich odbiorców i kontrahentów Spółki, głównie drobnych handlowców). W efekcie może to spowodować, iż w zasadzie z dnia na dzień około 1500 osób utraci dotychczasową możliwość zarobkowania, a w efekcie przez pewien okres będzie musiała pobierać środki z budżetu państwa w wysokości stanowiącej wielokrotność istniejących u spółki zaległości podatkowych. Wobec tego, również w interesie publicznym i społecznym jest utrzymanie się Spółki oraz spłacenie przez nią efektywnie istniejących po jej stronie zaległości podatkowych, gdyż w ten sposób Skarb Państwa uzyska należne mu podatki zarówno zaległe - objęte układem ratalnym - jak również bieżące dotyczące dochodów spółki, podatków pośrednich oraz podatków od osób fizycznych będących pracownikami i współpracownikami Spółki. Spółka końcowo stwierdziła, że z uwagi na jej trudną sytuację finansową oraz ze względu na rozmiar zaległości wynikających ze skarżonej decyzji, ewentualne uchylenie tej decyzji na skutek kontroli sądowej, już po jej wykonaniu, nie będzie miało dla skarżącej żadnego znaczenia, ponieważ nie będzie już w stanie odzyskać utraconej płynności finansowej i tym samym jej upadłość stanie się faktem.