Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 lutego 2011 r., sygn. I SA/Wr 1436/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski (sprawozdawca), Protokolant: Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 lutego 2011 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przystępując do rozstrzygania, Sąd przyjął stan faktyczny i prawny sprawy j/n.

Zaskarżoną decyzją z [...] października 2010 r. nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej we W. (dalej: Dyrektor Izby Skarbowej) utrzymał

w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego we W. (dalej: Naczelnik Urzędu Skarbowego) z [...] lipca 2010 r. nr [...], określającą A sp. z o. o. z/s w Ż. (dalej: spółka/strona/skarżąca) zobowiązanie w podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za listopad 2008 r. w wysokości 20.088 zł oraz nadpłatę w tym podatku w kwocie 1.306 zł. Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ powołał art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 21 § 1 pkt 1

i § 3, art. 72 § 1 oraz art. 74a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej: O.p.) a także art. 86 ust. 3, 5

i 7, art. 88 ust. 1 pkt 3 oraz art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: ustawa VAT z 2004 r.).

Z akt sprawy wynika, że - postanowieniem doręczonym 15 kwietnia 2010 r. - Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął w stosunku do strony z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie podatku VAT za miesiące od lutego do grudnia 2008 r., po uprzednim przeprowadzeniu kontroli podatkowej oraz po tym, jak spółka, pismami

z dnia 19 i 29 października 2009 r., zgłosiła żądanie stwierdzenia nadpłaty w podatku VAT za poszczególne miesiące przypadające na lata 2005-2008, składając zarazem deklaracje korygujące VAT-7, w których uwzględniła kwoty podatku naliczonego związanego z wykorzystywaniem pojazdów samochodowych. Według spółki, w świetle wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS) z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o. o., brak było podstaw faktycznych i prawnych do ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych oraz nabycia paliwa i oleju napędowego do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.