Wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 lutego 2011 r., sygn. I SA/Kr 1430/10

Sygn. akt I SA/Kr 1430/10 | |W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 16 lutego 2011 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Inga Gołowska, Sędzia: WSA Maja Chodacka (spr.), Sędzia: WSA Ewa Długosz-Ślusarczyk, Protokolant: Jolanta Płoch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2011 r., spraw ze skarg A. Z. i E. K. działającej imieniem własnym i jako przedstawiciel ustawowy małoletnich D. i K. S. przy, uczestnictwie T. Z., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 11 czerwca 2010 r. Nr[...], [...], oraz, z dnia 2 lipca 2010r. Nr[...], [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2006, 2007,2008, 2009 . -skargi oddala

Uzasadnienie

Prawomocnym wyrokiem z dnia 12 maja 2009r. sygn. akt I SA/Kr 1461/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu sprawy ze skarg E. K.-S., A.Z. oraz T. Z. na decyzje w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2006, 2007, 2008 uchylił zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, określił, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane do chwili uprawomocnienia się wyroku, zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego T.Z. koszty postępowania w kwocie 2 916,00 zł.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż w kontrolowanych postępowaniach podatkowych, poprzedzających wydanie decyzji w przedmiocie podatku od nieruchomości za rok 2006 i 2007, organy administracji publicznej nie uczyniły zadość przepisom proceduralnym, dotyczącym przebiegu czynności wyjaśniających. Uchybienia w tym zakresie są na tyle istotne, że Sąd nie był w stanie skontrolować prawidłowości zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego, uznać zatem należy, iż wady postępowania mogły znacząco wpłynąć na treść kwestionowanych przez strony rozstrzygnięć. Natomiast decyzja w przedmiocie wysokości zobowiązania podatkowego za rok 2008, nie zawierając w istocie uzasadnienia faktycznego i prawnego, uniemożliwia dokonanie oceny nawet prawidłowości rozumowania, przyjętego przez organ podatkowy. Żadne z tych rozstrzygnięć nie mogło zatem pozostać w obrocie prawnym.