Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. II SA/Gl 867/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik,, Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Protokolant referent - stażysta Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 r. sprawy ze skargi J. M. na akt Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty za wydanie karty pojazdu 1. uchyla zaskarżony akt i orzeka, iż nie podlega on wykonaniu w całości; 2. zasądza od Starosty [...] na rzecz skarżącego kwotę 257 (słownie: dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 30 marca 2010 r. obecnie skarżący J. M. zwrócił się do Starostwa Powiatowego w Z. z wezwaniem o zwrot opłat pobranych za wydanie kart pojazdu w kwocie po 500,00 zł wraz z odsetkami zwłoki. Do pisma tego dołączył wykaz obejmujący 359 numerów rejestracyjnych oraz daty rejestracji poszczególnych pojazdów. Powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04, oraz na okoliczność, że wszystkie pojazdy wyprodukowane były przed rokiem 1999.

Pismem z dnia [...] r. Nr [...], Naczelnik Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w Z. poinformował, że pobrana opłata była zgodna z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. Nr 137, poz. 1310). Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego przepis ten utracił moc obowiązującą dopiero z dniem 1 maja 2006 r. Jednocześnie poinformowano skarżącego o możliwości wniesienia powództwa do sądu cywilnego lub skargi do sądu administracyjnego w sprawie zwrotu części pobranych opłat. Zaznaczono, że 7 spośród wskazanych we wniosku pojazdów nie było zarejestrowanych na nazwisko skarżącego, a zatem żądanie zwrotu nadpłaty jest w tym wypadku bezpodstawne.

Kolejnym pismem z dnia 12 maja 2010 r. skarżący wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez stwierdzenie bezskuteczności nieuznania roszczenia i odmowy zapłaty żądanej kwoty oraz zwrotu właściwej opłaty bezprawnie zawyżonej. Podtrzymał swoje stanowisko w sprawie żądania zwrotu uiszczonych opłat za karty pojazdu. Powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz zarzucił brak prawidłowego pouczenia o środkach zaskarżenia w piśmie z dnia 7 kwietnia 2010 r.