Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. III SA/Gl 2127/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Jyż, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik (spr.), Sędzia NSA Anna Apollo, Protokolant st. sekr. sąd. Beata Kujawska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 stycznia 2011 r. przy udziale - sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności celnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej w K., po rozpatrzeniu odwołania Spółki "A" SA w C. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie odmowy zwrotu wnioskowanych należności celnych - utrzymał w mocy decyzję I instancji.

Jako podstawę prawną tego rozstrzygnięcia powołano m. in.: art. 236 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiają-cego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE, L. 92.302.1 ze zm.; zwany dalej WKC).

W uzasadnieniu organ przedstawił okoliczności faktyczne sprawy wskazując, że "A" S.A. w C. złożyła w dniu [...] r. wniosek o zwrot należności celnej określonej w zgłoszeniu celnym z dnia [...] r. nr SAD [...] w wysokości [...] zł w związku z importowanym z Tajwanu towarem w postaci rowerów górskich, dla których Spółka zadeklarowała kod CN 8712 00 30 oraz stawkę erga omnes 15%. Swe żądanie strona uzasadniła treścią art. 236 WKC, zgodnie z którym należności celne przywozowe lub wywozowe podlegają zwrotowi, gdy okaże się, że w chwili uiszczenia kwota tych należności nie była prawnie należna lub też została zaksięgowana niezgodnie z art. 220 ust. 2 WKC. Zaś w sytuacji, której dotyczy wniosek należności celne nie były prawnie należne, albowiem w momencie dokonania zgłoszenia celnego nie obowiązywały akty prawne stanowiące podstawę nałożenia należności celnych. Wynika to z faktu, że w tym momencie WKC nie był ogłoszony w języku polskim. Na poparcie swoich poglądów przytoczono wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 11 grudnia 2007 r. w sprawie C-161/06 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi Sygn. akt III SA/Łd 107/08.