Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Wr 362/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kremis (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 grudnia 2010r. sprawy ze skargi A. S.A. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarząd Gospodarki Wodnej we W. z dnia 04 maja 2010 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia pozwolenia wodnoprawnego I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 557 zł(słownie: pięćset pięćdziesiąt siedem zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją z dnia 7 czerwca 2010 r. nr [...] Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. (zwany dalej Dyrektorem RZGW) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., w związku z art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania A. S.A. w L. (zwanego dalej Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji) od decyzji Starosty Z. z dnia 13 listopada 2007 r., znak: [...], udzielającej Rejonowemu Przedsiębiorstwu Komunalnemu spółce z o.o. w Z. (zwanego dalej Rejonowym Przedsiębiorstwem Komunalnym) pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód polegające na odprowadzaniu ścieków z miasta Z. i okolicznych wsi poprzez Młynówkę do rzeki K., oczyszczonych na mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Kwestionowana decyzja została podjęta w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Starosta Z. decyzją z dnia z 13 listopada 2007 r. udzielił Rejonowemu Przedsiębiorstwu Komunalnemu Spółce z o.o. w Z. pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie odprowadzania oczyszczonych ścieków do rzeki K.. Od tej decyzji odwołanie wniosło Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. Po jego rozpatrzeniu Wojewoda D. decyzją z 11 stycznia 2008 r. znak: [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty Z.. Prawidłowość decyzji wydanej w postępowaniu odwoławczym zakwestionowało Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu spółka zarzuciła zaskarżonej decyzji: 1) naruszenie przepisu art. 144 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska poprzez przyjęcie, że eksploatacja instalacji oczyszczalni ścieków w Z. nie powoduje przekroczenia standardów jakości środowiska; 2) naruszenie przepisu art. 144 ust. 1 ustawy Prawo ochrony środowiska poprzez przyjęcie, iż ustalenie najwyższych dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń w ściekach zrzucanych do K. zgodnie z dyrektywą Rady z dnia 21 maja 1991 r. i z rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. przesądza automatycznie o braku jakichkolwiek przeszkód odnośnie zrzutu ścieków bezpośrednio do rzeki K. z pominięciem rzeki L.; 3) naruszenie przepisu art. 123 pkt 3 ustawy Prawo wodne poprzez przyjęcie, iż pozwolenie wodnoprawne wydane przez organ pierwszej instancji nie narusza wymagań ochrony zdrowia oraz środowiska; 4) naruszenie przepisu art. 7 k.p.a. poprzez: pominięcie okoliczności, iż wydanie pozwolenia wodnoprawnego zezwalającego na odprowadzenie ścieków do rzeki L., a następnie przez rzekę C.Z. do rzeki K. stanowiłoby realną ochronę ujęcia wody w P. przed skażeniem i uwzględniałoby interes społeczny oraz słuszny interes obywateli; brak rozstrzygnięcia kwestii, czy pojemność zbiornika retencyjnego stanowiącego element mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków w Z. oraz wiążący się z tym czas przetrzymywania ścieków warunkuje dostateczną ochronę przed skutkami potencjalnej awarii; nieokreślenie, w jaki sposób przy zaniku energii elektrycznej ścieki zostaną skierowane do zbiornika retencyjnego; niewyjaśnienie, czy odprowadzanie oczyszczonych ścieków w sytuacji ustalenia najwyższych dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń pozostaje bez wpływu na jakość wody pitnej dostarczanej mieszkańcom L. oraz okolicznych gmin.