Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Łd 1026/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski /spr./ Sędziowie Sędzia WSA Joanna Tarno Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2010 r. sprawy ze skargi U. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za grudzień 2000 r., styczeń 2001 r. oraz określenie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień 2001 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Łd 1026/09

UZASADNIENIE

W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. stwierdzono, że U.G. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A (ZPChr) w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiące grudzień 2000 r. oraz sierpień 2001 r. uwzględniła podatek naliczony wynikający z faktur korygujących wystawionych przez Spółkę z o.o. B w likwidacji, dokumentujących czynności niedokonane. Powołując się na naruszenia przepisu § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 109, poz. 1245 ze zm.), organ kontroli skarbowej w decyzji z dnia [...] dokonał rozliczenia podatku z pominięciem w/w faktur korygujących i określił nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za grudzień 2000 r. i styczeń 2001 r. oraz zobowiązanie podatkowe za sierpień 2001 r. W decyzji, jak stwierdzono, uwzględniono skutki korekt rozliczenia podatku za 2001 r., przedstawione w odrębnej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...], które miały wpływ na rozliczenie następnych okresów.

W odwołaniu od decyzji z dnia [...] pełnomocnik U.G. wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia dowodząc, że stanowisko zajęte przez organ pierwszej instancji nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym i pozostaje z nim w sprzeczności.