Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Łd 1058/09

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski /spr./ Sędziowie Sędzia WSA Joanna Tarno Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Protokolant Asystent sędziego Jarosław Szkudlarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2010 r. sprawy ze skargi U. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za kwiecień, maj, czerwiec 2000 r. oraz marzec i kwiecień 2001 roku oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Łd 1058/09

UZASADNIENIE

W wyniku kontroli skarbowej przeprowadzonej przez pracowników Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. stwierdzono, że U.G. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A Zakład Pracy Chronionej (ZPChr) w rozliczeniu podatku od towarów i usług za miesiące: kwiecień, maj i czerwiec 2000 r. oraz kwiecień 2001 r. uwzględniła podatek naliczony wynikający z faktur zakupu wystawionych przez Spółkę z o.o. B w likwidacji, dokumentujących czynności niedokonane, bowiem Spółka ta nie funkcjonowała podatkowo. Powołując się na naruszenia art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1999 r. Nr 109, poz. 1245 ze zm.), organ kontroli skarbowej w decyzji z dnia [...] dokonał rozliczenia podatku z pominięciem w/w faktur. W decyzji, jak stwierdzono, uwzględniono skutki korekt rozliczenia podatku za grudzień 2000 r. i za styczeń 2001 r., przedstawione w odrębnej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...], które miały wpływ na rozliczenie następnych okresów.

W odwołaniu od decyzji z dnia [...] pełnomocnik U.G. wniósł o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia dowodząc, że stanowisko zajęte przez organ pierwszej instancji nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym i pozostaje z nim w sprzeczności.